Het was op 16 april 2013, dat de stadscamping in Dijon in tegenstelling tot het vermelde op de website gesloten bleek te zijn, anders waren we op deze reis niet in Langres aangestoken.
Langres.
Degenen, die regelmatig van de autoroute A31, ook wel genoemd Autoroute de Lorraine-Bourgogne gebruik maken, weten, dat je tussen Nancy en Dijon talloze malen de kans wordt geboden om een afslag naar Langres te nemen. Slechts eenmaal hebben wij in die omgeving overnacht, maar meestal past het niet in ons reisschema.
De vriendelijke meneer in Dijon, die onze vertwijfeling voor de slagboom van de camping zag – ik moest nu een heel eind achteruit rijden met de caravan – ried ons aan naar Beaune te gaan. Nu is Beaune ook leuk, maar wij kwamen uit het zuiden en teruggaan? Neen.
Dan maar naar Langres. Daar waren we toch ook wel nieuwsgierig naar.
Na de campinggidsen geraadpleegd te hebben viel de keus op Camping Le Lac de la Liez in Peigney.
Na de campinggidsen geraadpleegd te hebben viel de keus op Camping Le Lac de la Liez in Peigney.
Het bleek een schot in de roos te zijn. De camping ligt vlak bij Langres en is hoog gelegen en mooi aangelegd. Er zijn vele ruime plaatsen met een fraai uitzicht over het stuwmeertje. Het sanitair is keurig en met de campingcard van ACSI betaal je een bescheiden prijs in het laagseizoen.
Vanaf de camping heb je het onderstaande uitzicht op Langres.
De stad ligt hoog in het landschap en de plek is niet zonder reden uitgezocht. Al vanaf de 3e eeuw ligt hier een vesting, die is uitgebouwd tot een machtige citadel.
De remparts (bolwerken).
Langres behoort tot de 50 mooiste steden van Frankrijk. Hij bevat 12
vestingtorens, 7 poorten en 3,5 km vestingmuren. De muren stammen uit de 15e
tot 17e eeuw en zijn in de 19e eeuw gerestaureerd.
En nu – in de 21e eeuw - moet er weer wat aan gebeuren.
Over de muren van het bolwerk.
Je kunt helemaal om de oude stad lopen over de stadswallen. Onderstaande foto’s geven een impressie.
…. met uitzicht op Le Lac de la Liez.
Bovenstaand zien we het leegstaande, oude ziekenhuis. Ik zag in Langres talloze zeer grote, oude, leegstaande gebouwen, qua inrichting achterhaald door de tijd. De Fransen zullen het allemaal willen behouden, maar de gemeente zal het niet allemaal kunnen opbrengen en ze lijken mij overwegend niet geschikt voor particulier of zakelijk gebruik. Er werden zeker gebouwen gerestaureerd, maar slechts in een omvang, die de tand des tijds niet zal kunnen voorblijven.
Romaansgotische kathedraal St-Mammès uit 12de eeuw. Hier werd wel aan gewerkt.
Zijkant van de kathedraal.
Diderot.
Denis Diderot, 1713 (Langres) – 1784 (Parijs), was een bekende Franse schrijver, filosoof en kunstcriticus. Hij was zeer voor de vrijheid van meningsuiting en godsdienst. Tussen 1750 en 1776 was hij mede-auteur van de beroemde Encyclopédie. Hij schreef zelf 6.000 van de 72.000 artikelen. Het werk werd enkele keren verboden wegens de vergaande nadruk op religieuze tolerantie en vrijheid van gedachten, die als een bedreiging werd gezien voor de aristocratie. Dankzij bevriende personen uit adellijke kring, en dichtbij de koning (Lodewijk XV), waaronder Madame de Pompadour, mocht het project telkens weer voortgezet worden. Het werd uiteindelijk een voor die tijd ongekend succes.
Hij is waarlijk een beroemde zoon van Langres. Op vele plaatsen in de stad komt men zijn naam tegen.
.
.
En in dit licht gezien is het ook niet verwonderlijk, dat ik achterin een restaurant deze spreuk van een iets minder bekende Fransman tegenkwam. Voor mij is één der charmes van Frankrijk, dat je op vele plaatsen de waarden en afgeleiden van de Franse Revolutie tegenkomt: vrijheid, gelijkheid en broederschap.
Hoe zou de aristocratie hierover hebben gedacht?
Onze wandeling over de muren en door de stad eindigde zo ongeveer bij de oudste toren van de citadel, les Tours de Navarre et d’Orval, gebouwd in de jaren 1512 – 1519. Op de foto staan ook een paar kampeermiddelen en inderdaad bleek hier een eenvoudige, maar ook nette stadscamping te zijn. Opdat jullie het weten!
Conclusie:
Langres is best wel een stopover waard. Er heerst een Middeleeuwse sfeer door de architectuur en stedebouw. De citadel is ronduit imposant. De wandeling over de remparts om van te genieten.
Einde reis.
De volgende dag vertrokken we naar Nederland.
Toen wij dit bord voor de laatste maal bij het verlaten van de camping passeerden, gingen we linksaf naar Maashees. Kennelijk wordt de camping door veel Engelsen als eerste camping na de overtocht gebruikt en is men zich bij het wegrijden niet altijd bewust, dat er aan de “andere kant” van de weg moet worden gereden. Het zal dan ook wel pure noodzaak zijn, zo’n reminder, die je nog even vertelt, dat je “on the continent” bent.
Ties Wierda
Foto’s: eigen foto’s
