Cambrils, 26 oktober 2008
Lieve en beste allemaal,
Het is vandaag wintertijd geworden, maar dat merken we hier vandaag nog niet anders, dan dat het straks eerder donker zal zijn. De temperatuur is prima; kijk maar:
Bovenaan de buitentemperatuur, dan de temperatuur in de caravan, vervolgens het tijdstip (14:52) en dan de datum (26/10 SU). De verwachting voor de komende week is echter niet goed. Vanaf dinsdag zal het gaan regenen en de temperatuur zal dan blijvend flink zakken. Dit is een goede reden om morgen de boel schoon te maken en in te pakken en dinsdagochtend vroeg de thuisreis te aanvaarden. We hebben weer een driedaagse reis gepland – het weer onderweg lokt op geen enkele wijze uit om ergens nog te verwijlen – en dan zouden we dus donderdag weer in Harlingen moeten aankomen. We moeten maar eens kijken of het lukt, want we rijden weer een andere route tot aan Parijs en na Parijs zitten we vermoedelijk weer met de werkzaamheden aan de N2. Maar goed, voorlopig genieten we nog even van de nazomer. Hens is al begonnen met opruimen en de laatste vakantiewas is vanmorgen gedaan. Dan ziet het er zó uit bij de caravan:
Binnen drie uur is alles weer kurkdroog. Een wasdroger heb je hier echt niet nodig.
Ook langs het strand kun je zien, dat de winter nadert. De strandtenten worden op veel plaatsen al weer afgebroken. Op een dag als vandaag zitten er echter nog veel mensen op het strand en wordt er ook nog gezwommen in zee.
Een leuke bezigheid in de vissershaven is het netten boeten. Het zijn de ouderen, die deze taak voor hun rekening moeten nemen. Dat levert onderstaand pittoresk plaatje op:
De vissersvloot is hier niet zo groot, maar de visserij is natuurlijk altijd wel een belangrijke bedrijfstak geweest in Cambrils, zoals in alle plaatsen langs de kust. Er wordt hier ook veel vis gegeten en in de supermarkten vind je prachtige uitstallingen van allerlei vissoorten. Daarnaast zijn er nog een stuk of wat aparte viswinkels in het stadje, alle met een ruime sortering. Het zal dan ook geen verbazing wekken, dat er ook een straat naar de beoefenaars van deze bedrijfstak is vernoemd en natuurlijk weer op een prachtige wijze aangegeven:
We hebben de afgelopen week op woensdag en donderdag bijzonder slecht weer gehad. Het heeft beide dagen veel geregend en de temperatuur kwam beide dagen niet boven de 11 graden C uit. Het schijnt zo te zijn, dat er langs de zuidelijker costas echter nog veel slechter weer is geweest en ook veel langduriger. Daarentegen hoorden we van mensen, die uit Blanes kwamen – vlak ten noorden van Barcelona – dat ze daar helemaal geen regen hebben gehad. Maar goed, een regendag kun je weer anders invullen en we hebben dan ook weer een middag gebridged. Het was weer heel gezellig en je hebt dan geen erg in het slechte weer.
Gistermiddag zijn we voor het eerst eens even het binnenland ingereden naar een plaatsje Siurana. Dit is hoog in de bergen gelegen boven een stuwmeertje (dat overigens behoorlijk leeg was). Het bleek een plaatje te zijn. Dat vond Hens ook:
We volgen haar even met de ogen:
Dit is je uitzicht vanuit Siurana
En dit is een straat in het dorpje:
Nadat we Siurana hadden verlaten en een kilometer of tien hadden afgelegd, kon ik deze telelens opname van het plaatsje maken, maar wel uit de losse hand. Het leverde een soort aquarel op:
En dan nu weer een charmante oplossing voor een esthetisch vraagstuk. Ik zeg vraagstuk, want ik geloof niet, dat de Spanjaarden problemen hebben met esthetiek. Langs de boulevard bij Cambrils en Salou en ik denk ook wel bij andere badplaatsen zijn er kosten nog moeite gespaard om de omgeving smaakvol aan te kleden. Een saaie rotonde kun je ook opleuken, hoor Nederlanders. Dat doe je bijvoorbeeld zó! 
Dit was het dus weer vanuit Cambrils. Wij hopen jullie binnenkort allemaal weer één of meerdere malen te bezoeken en hopen jullie dan in goede gezondheid aan te treffen. We zullen echter vermoedelijk niet zo heel lang in Harlingen zijn, want als alle omstandigheden ons dat toestaan, willen we in januari weer naar Portugal vertrekken. Maar eerst maar eens even Sinterklaas, Kerst, Oud en Nieuw en de verjaardagen vieren.
Veel liefs en groeten van ons beiden.
Mede namens Hens,
Ties
Cambrils, 19 oktober 2008
Lieve en beste allemaal,
We zitten al weer een dag of tien in Cambrils en ik kan niet anders zeggen, dan dat het ons prima bevalt. De temperaturen zijn aangenaam en we hebben niet al te veel slecht weer. Onze activiteiten beperken zich voornamelijk tot fietsen of wandelen langs de kust en de gewone huishoudelijke taken. Verder drinken we zo nu en dan een borreltje bij de buren en thuis ook wel. De bedoeling van het nazomeren komt er overigens volledig uit. Vandaag was het heerlijk zonnig en 22 graden C.
We denken natuurlijk ook aan jullie. Zo hopen we, dat het goed gaat met het verder herstel van Christien na haar galblaasoperatie en wensen we ook Cisca een blijvend heldere kijk op de wereld na haar staaroperatie. Overigens hoor je van veel ziekte en ellende bij de kamperende grijze golf. Vele mensen hebben al ingrijpende operaties achter de rug of zijn zelfs onder behandeling voor dodelijke kwalen. Men heeft de wil om zoveel mogelijk te genieten, “nu het nog kan”.
Gisteren was het een zeer regenachtige dag en we hebben gistermiddag dan ook gebridged met een Nederlands echtpaar. Ze kunnen het nog niet zo goed (als wij), maar het was zeer gezellig en de wijn erbij smaakte ook prima. De middag is omgevlogen. De uitslag: wij hebben alle vier gewonnen.
Tsja, dat was ook wat, toen wij afgelopen dinsdag na het boodschappen doen weer bij de caravan kwamen. We konden meteen aan het werk om de gevallen takken van en om de caravan te verwijderen en om onze parkeerplaats weer groenvrij te maken. De snoeiers trekken zich niet zoveel van de kampeermiddelen aan. Ze walsen overal over heen. Hopelijk zorgen ze ervoor, dat de dikste takken niet op de caravans komen. Ze zijn overigens wel goed geëquipeerd: ze hebben een hoogwerkertje en de snoeischaar werkt op druklucht. Het snoeien gaat uiteindelijk wel snel. De camping ziet er nu wel heel anders uit en we zitten nu meer in de zon, wat met de huidige temperaturen wel prettig is. Overigens blijkt nu ook, dat we de parasol niet voor niets hebben meegenomen.
De volgende foto is zaterdag, 18 oktober genomen en toont de verregende camping. Overigens ziet de camping er nu na het snoeien heel anders uit, dan toen we kwamen.,
Ter vergelijking nog even een foto van direct na onze aankomst op de camping.
Er loopt hier langs de kust een 10 kilometer lange boulevard met een gecombineerd fietspad bij Cambrils en Salou. Omdat alles op zeeniveau ligt, kun je ook gemakkelijk fietsen en het is gewoon heerlijk om er te vertoeven. Onderstaande foto toont het meest zuidelijke beginpunt van de boulevard.
De boulevard heet Paseo Maritimo. Onderstaand straatnaambord is gemaakt op een wijze, die je hier veel ziet: met tegeltjes. De Spanjaarden hebben een charmante wijze van verfraaiing van de omgeving en deze straataanduiding is er één van. Ik heb dan ook besloten om deze vakantie verder de rubriek Goedkope Oplossing voor Dure Dingen niet meer uit te voeren. Dat lukt hier gewoon niet. De Spanjaarden doen veel moeite om alles zo fraai mogelijk uit te voeren. Ze houden van franje, zogezegd. Deze tegeltjes zijn er een voorbeeld van en deze en volgende week, zal de rubriek dan ook “Charmante Oplossingen” heten.
Langs de boulevard staan veel palmbomen en op verschillende plekken worden deze door parkieten bewoond. Ze vielen ons op tijdens een fietstocht door het vele lawaai, dat ze maakten. Ik denk, dat hier een inmiddels groot geworden jong zijn kop buiten het nest steekt. Overigens hoorde ik ter plekke van een met een camper reizende Amsterdammer, dat ze ook in grote getale in het Vondelpark te vinden zijn en dat ze daar als een plaag worden ervaren, omdat ze de andere vogels verdringen.
Dit zal dan wel een ouderparkiet zijn.
In de buurt van Salou is het heerlijk toeven en werken. Wie opteert er niet voor zo’n “topfunctie” ?
De volgende foto is genomen van het andere einde van de boulevard in Salou. Het strand houdt hier op en er begint een rotsachtige kust.
En dan nu dus noodgedwongen de rubriek Charmante Oplossingen. Als wij nuchtere Nederlanders het regenwater van een balkonnetje moeten afvoeren, plaatsen wij een PVC-pijpje of misschien zelfs één van zink. De Spanjaarden zijn charmante mensen en máken er wat van. Hier een pijpje van aardewerk met een vissenkop als uitmonding. Leuk, hè?
Hier dan weer het einde van dit briefje uit Cambrils. Wij zijn in gedachten bij jullie. Liefs en groeten van Hens en
Ties.
Cambrils, 13 oktober 2008
Lieve en beste allemaal,
Toen ik onlangs bekend maakte, dat we nog even wilden nazomeren in Spanje, kreeg ik toch wel van velen van jullie het verzoek om onze belevenissen op dezelfde wijze als in het voorjaar met jullie te delen. Nou, aan dat verzoek voldoe ik gaarne, want ik vind het ook leuk om deze episteltjes te maken. Natuurlijk is het ook heel leuk om regelmatig dan eens wat terug te horen.
Nou, daar gaan we dan maar weer.
Vandaag precies een week geleden zijn we uit Harlingen vertrokken en hebben we een voorspoedige reis gehad naar de omgeving van Parijs. Om precies te zijn: Montjey-la-Tour in de gemeente Villevaudé. Dit ligt direct ten oosten van Parijs, vlak tegen de A104 aan. We zijn weer buiten de tolwegen om gegaan en dat betekent voor Parijs over Brussel rijden en dan de N2 nemen. Dat ging best wel goed allemaal. Zelfs België leverde geen problemen op, ook al hadden ze daar een nationale staking en werd er op de radio aangegeven, dat de wegen bij Brussel verstopt waren. We hebben nog overwogen om via Maastricht te gaan rijden, of over Gent, maar toen we bij Antwerpen gewaar werden, dat de Scheldetunnel verstopt zat wegens een ongeluk, hebben we toch maar voor Brussel gekozen. We konden de file voor de tunnel net ontwijken en tot onze grote opluchting gaf Brussel geen enkel probleem. Hoewel het dus maandag was, ging alles voorspoedig, tot we in Vervins kwamen en de N2 was afgesloten wegens werkzaamheden. Nu had ik wel ergens zien staan, dat we een route barré naderden, maar iets van een omleiding was niet aangegeven. Enfin, in Vervins werden we gewoon weer teruggestuurd en zoek het verder zelf maar uit. Nou, dat was een hele puzzel op de kaart. Eerst moesten we wel zo’n 20 km terug rijden en toen hebben we maar D- en B-wegen genomen, dwars door het Franse boeren- en golvende platteland. Erg mooi hoor, maar de oogst was begonnen en het was de hele dag al regenachtig. De wegen waren dus één en al drek en ik had dus helemaal de vrijdag daarvoor niet met de auto door de wasstraat gehoeven. Ook het gepoets op de caravan – je wilt toch netjes van huis, nietwaar? – was achteraf vergeefse moeite. Uiteindelijk in totaal 67 km omgereden, maar toch nog mooi om 18.00 u op de camping. Lang niet slecht en nog best te doen. De camping kenden we al van de reis naar Portugal, dus daar hoefden we niet meer te zoeken. Bovendien stonden we er maar één nachtje.
De volgende dag had ik een lange reis naar Toulouse gepland: meer dan 700 km en we waren dus mooi op tijd ( 08.00 u) weer onderweg. Hoewel we de vorige reis de buitenste ringweg om Parijs hadden genomen – Le Franciliènne – besloten we het erop te wagen en ons nieuwe GPS-apparaat van Medion – een Aldi-aanbieding dus – de vrije hand te geven. Het apparaat koos voor de A4. Enfin om 10.00 u waren we Parijs net voorbij en hadden we 50 km op de teller staan. Hadden we de Franciliènne maar genomen, want die had ons tijdens de terugweg in de vrijdagavondspits geen enkel probleem opgeleverd! Een goede les voor de volgende keer.
Maar ja, we hadden voor de resterende 660 km nog 8 uurtjes over (inclusief stops). Een kort rekensommetje leerde, dat we de tolwegen moesten nemen, wilden we om een uur of 18.00 tenminste in Toulouse zijn. Dat hebben we gedaan. Het was een goede beslissing. De reis ging verder prima en onze “Tom-Tom” heeft zich prima gerevancheerd door onderweg verder geen fouten te maken en ons linea recta naar de camping in Toulouse te brengen, iets, waarvan Hens dacht, dat het haarzelf wel meer problemen had gegeven.
De camping was goed beveiligd. Het management attent en het sanitair schoon, maar zéér eenvoudig. Nou ja, het was maar voor één nachtje. Who cares?
De derde dag, de woensdag dus, stond de laatste etappe naar Cambrils op het programma. Omdat het niet om grote bedragen ging, hebben we maar weer voor de beste route gekozen, ook al zaten daar tolwegen in. Ook nu deed onze wegwijzer zijn werk prima en zijn we zelfs op miraculeuze wijze door een Noordspaanse stad geleid. Hoewel het ook deze dag helaas wat regenachtig was – hetgeen afbreuk deed aan de uitzichten tijdens onze Pyreneeën rit tot boven de 1400 m – ging alles verder prima en kwamen we mooi op tijd – om ongeveer 15.00 u – op de camping aan. We zagen meteen onze kennissen Ria en Nico uit Paterswolde – die we in Portugal hebben leren kennen – en met een paar aanwijzingen van hen, konden we een mooie plaats bezetten. Het is heerlijk ruim op de camping en we zitten dus niet op elkaars lip. Iedereen neemt zo’n beetje 2 à 3 plaatsen in beslag.
Ja, daar staan we dan. We waren echter nog niet van de regen af. Meteen de eerste nacht hebben we een fikse donderbui van vele uren gehad en de camping kwam aardig blank te staan, inclusief het gedeelte onder onze luifel, dat behoorlijk sopte. Gelukkig trok alles vlot weg en viel het allemaal wel mee. Velen van jullie hebben wel hun zorgen geuit over de vele regen aan de Spaanse oostkust. Ik kan iedereen geruststellen. De meeste regen is veel zuidelijker gevallen. Hier waren verder geen problemen. Het heeft weinig geregend nadien, al was het wel bewolkt. De temperatuur was echter steeds goed: eigenlijk benauwd, want de luchtvochtigheid lijkt mij hoog. ’s Nachts kwam de temperatuur nauwelijks onder de 20 gr uit, hetgeen “plakkerig” is te noemen. Overdag ruim 21 en in de caravan is het steeds warmer dan 25 gr, al hebben we tot zeer laat de deur open.
De camping ligt op zo’n 500 m van het strand. Het is er ronduit aangenaam. We hebben nog geen teen in het zeewater gehad, maar er zijn nog steeds mensen, die een duik nemen.
Langs het strand loopt een kilometerslang fietspad, dat overgaat in Salou. Alleen een bord geeft aan, dat je in een andere plaats komt. Het fietspad is fraai. We hebben het nog niet helemaal “gedaan” , maar dat zal er binnenkort natuurlijk wel van komen.
We zijn nog bezig om de plaats te verkennen en iedere dag vinden we nieuwe dingen. Vandaag heb ik uitgevonden, waar ik kan internetten en een USB-stick kan aansluiten om briefjes te versturen. Vanavond hoop ik jullie deze brief dan ook te sturen. Asjehemkrijgtishetgelukt.
De camping is dus prima. Wel moeten we voor lief nemen, dat er veel katten zijn. Een crazy Engels echtpaar voert ze zelfs en binnen 2 uur na aankomst had ik al ruzie met ze over het loslopen van Nicky. Eerst had ik niet door, dat ze deze katten vertroetelden, maar dat duurde natuurlijk niet zo lang. Enfin, ik wil ook geen gedonder, dus Nicky zit nu aan de lijn. Wel heb ik inmiddels in de catshit getrapt, evenals een Nederlandse buurvrouw. Wij haten dus allebei katten. Wel gaan wij binnenkort met hen bridgen. Hij biedt met een papiertje. Nou, wat kan het schelen, als het maar gezellig is. Dat zal wel lukken met deze Brabanders, die we al met Ria en Nico op de borrel hebben gehad. Ik ga nog eens praten met de camping-eigenaar over de katten.
Op de camping is altijd wat te doen. In het najaar worden de bomen, die ’s zomers een heerlijke schaduw geven, gesnoeid. Volgens de Brabanders zijn het moerbeien. In blad ziet het er zó uit:
en gesnoeid vanaf bijna dezelfde plaats zó:
En dan nu nog de rubriek Goedkope Oplossingen voor Dure Dingen:
Hoewel men het in Spanje beter voor elkaar heeft, dan in Portugal, wordt er toch nog wel eens geïmproviseerd. Op woensdag wordt de markt gehouden en dan moeten de kramen natuurlijk van stroom worden voorzien. Daarvoor heeft de gemeente over zo’n kilometer lengte de volgende oplossing bedacht:
Rechtsboven dus het tappunt: aan de boom. De voedingskabels worden door de boomkruinen geleid!
Nou, tot zover dan maar weer. Vandaag is de zon - naar het mij voorkomt - definitief doorgebroken. Iedereen zegt, dat het deze week verder zonnig weer zal zijn. Mijn binnen-en-buiten-temperatuurmeetstation geeft onder de caravan nu aan 23,3 gr en in de caravan met deur, luik en raam open 26,3. Het devies is dus voorlopig: Festina lente. Wie niet weet, wat dit betekent, moet maar even googelen.
Veel liefs en groeten van Hens en
Ties.
Appelscha, 24 april 2008
Lieve en beste allemaal,
Ja ja, jullie lezen het goed…..APPELSCHA. Afgelopen zaterdag zijn we thuis gekomen na een voorspoedige rit uit Soissons, zo’n 100 km ten NO van Parijs. De zondag daarvoor zijn we vertrokken uit Monte Gordo met bestemming Sevilla. Dat is maar een eindje van 150 km. Om die reden zul je niet vaak overnachten in Sevilla, maar we wilden de rijkdommen van deze stad toch nog wel even bekijken.
Op de website www.zoover.nl kun je allerlei toeristische informatie krijgen over zowat alle plaatsen in Europa, waaronder een 14-daagse weersverwachting. Ik kon dus zien aankomen, dat de winter in Nederland plaats zou maken voor de lente en we hebben ons vertrek daarop afgestemd.
De laatste dagen in Monte Gordo hadden we goed weer en we konden dan ook op de dag voor ons vertrek de voortent goed schoonmaken en afbreken, zodat die netjes in de zakken is terecht gekomen. Ik had al eens verteld over de slakken, die op en in de tent en de caravan kruipen. Nou, toen we vertrokken, zagen we ze ook zitten in het neuswiel van de caravan. We hebben ze maar laten zitten in de verwachting, dat ze wel zouden verdwijnen. Nou, bij ons vertrek uit Soissons, zes dagen later, zaten er nog een paar. Die hebben we maar verwijderd, want we wilden ze het barre klimaat in Nederland niet aandoen.
Sevilla is een mooie stad en de koningen van Spanje hebben er gewoond. Dat verklaart meteen de schitterende rijkdom van de Reales Alcazares, de koninklijke paleizen, die hun vorm hebben gekregen in de 15e en 16e eeuw. Nog heden ten dage heeft de koning van Spanje er zijn kwartieren. Een andere bijzonderheid is de kathedraal, die echter vooral opvalt door zijn afmetingen – één der grootste ter wereld – maar ook overigens wel het bezien waard is. Niettemin heb ik mooiere kerken gezien. Wel bijzonder is La Giralda, de toren naast de kathedraal, die we hebben beklommen en van waaruit je een prachtig uitzicht hebt over Sevilla. Zie de foto’s.
La Giralda
Sevilla vanaf La Giralda gezien met de kathedraal op de voorgrond
De kathedraal hebben we de eerste dag bezocht. Daarna hebben we een lange winkelstraat – de Slangenstraat – bekeken . Veel toeristische winkeltjes. Veel waaiers en geborduurde omslagdoeken. Ook toeristische prijzen en we hebben de koopwaar dan ook maar gelaten, waar het was. ’s Middags lekker op de camping gezeten.
De volgende dag hebben we de Rales Alcazares bekeken. Meervoud, want iedere koning bouwde weer zijn eigen stuk bij het geheel en daarom noemt men het dus: “Paleizen”. Veel Moorse invloeden. Het was mooi om te zien en ook een must, maar eigenlijk vonden wij het Alhambra in Granada mooier en rijker. Maar ja, dat was het eerste paleis in deze stijl, wat wij zagen en dan ben je altijd meer onder de indruk van de bijzondere architectuur.
Bij het Alcazar hoort een mooie koninklijke tuin, waar wij met plezier in vertoefd hebben. Er is veel schaduw en dat heb je wel nodig in het ’s zomers bloedhete Sevilla.
De laatste foto laat ik maar even op ware grootte.
Dit is dan weer de laatste brief van deze reis. Wij hopen jullie gauw weer eens te ontmoeten.
Met de hartelijke groeten, ook namens Hens,
Ties
Monte Gordo, 11 april 2008
Lieve en beste allemaal,
Het einde van ons verblijf in Portugal komt in zicht. Ik heb gezien, dat het weer in Nederland volgende week opknapt en dat is het sein om weer te verkassen. Als het weer in Nederland goed is, valt er immers voor ons ook weer heel veel te beleven en wordt het verblijf in bijvoorbeeld Appelscha ook weer veel aangenamer.
Overigens is het weer hier niet altijd mooi, maar bijna altijd. Deze week lag er een depressie voor de kust en die heeft flink huisgehouden. Vanaf dinsdag tot en met donderdag hebben we bakken met water over ons heen gekregen en woensdagavond en –nacht was er zelfs een stormwaarschuwing voor windstoten van 90 tot 130 km/u. Gelukkig hadden we in Nederland al een stormband voor onze voortent gekocht. Bovendien staan we hier in een bos, zodat de kracht van de wind goed wordt gebroken. We zijn dan ook zonder ellende deze dagen doorgekomen. Zelfs onze voortent is praktisch helemaal droog gebleven. Onze plek blijkt dus uitstekend te zijn. Er zijn ook mensen, die hier in hun voortent tot hun enkels in het water stonden, als ze de caravan uitkwamen. Heel vervelend, want de voortent is in principe je woonkamer. Die van ons is niet heel netjes opgesteld, want van onderen is hij behoorlijk open. Als het weer nat is, dan komen er allemaal huisjesslakken te voorschijn en die kruipen dan op de wanden van de voortent en de caravan. Maar dat niet alleen: de slakken weten ook in mijn laarzen te komen, die in de voortent staan, net als de schoenen. Het is een bijzondere sensatie als er zo’n huisjesslak in je laars zit en je het niet in de gaten hebt. Het gaat dan van: krak, glibber, brrrrr….. Eerst denk je dan, dat het een eenmalige gebeurtenis is, zo van “wrong time, wrong place”. Maar het gebeurde me nog een keer. Nou, dan denk je wel aan die ezel. Maar enfin, ik controleer nu ieder keer mijn laarzen voor ik ze aantrek, …… en ook mijn schoenen!
Omdat we hier in de duinen staan, is het water gelukkig ook zo weer weg en is de blubber in een halve dag weer aardig verdwenen.
Tussen de buien door konden we het strand nog even op en onderstaande foto geeft wel een aardige impressie van de desolate toestand aan de kust en de hoogte, die de vloed heeft bereikt.
De wandelingen langs het strand zijn niet alleen landschappelijk en qua temperatuur aantrekkelijk, er is ook altijd wat te vinden. Hens houdt ervan om naar schelpen uit te kijken en we nemen dan ook kleine verzameling mee. Het zijn geen opzienbarende schelpen, zoals je die in de tropen vindt, maar het is meer een aardigheidje, een herinnering. Wat we ook altijd zien, zijn van die halve “rubberen” ringetjes. Het lijken wel beestjes, maar misschien zijn het ook wel plantjes. Op onderstaande foto zijn ze afgebeeld. Wie weet, wat het is?
Als je veel beweegt (wandelt), moet je op zijn tijd even een knippertje doen. De leeftijd brengt dit natuurlijk ook met zich mee, maar daar praten we liever niet over. Als de baas onderuit gaat, wil Nicky natuurlijk ook even meedoen. Hij wil altijd op mijn schoot springen, als ik even plat ga, maar ergens ligt hij dan toch niet lekker, want na zo’n 10 minuten springt hij weer op de grond en gaat hij naast me liggen.
We zien zo langzamerhand al weer veel overwinteraars vertrekken. Er zijn er, die direct naar Nederland gaan omdat ze afspraken hebben, maar er zijn er ook, die nog een maand doen over de terugreis. Deze mensen gaan veelal nog door Zuid-Spanje terug en doen daarbij allerlei bezienswaardigheden aan.
Ons plan is om zondag a.s. te vertrekken naar Sevilla. We willen daar een dag of twee, drie verblijven om de bezienswaardigheden te bewonderen. Daarbij is natuurlijk het Alcazar. Morgen ruimen we dan ook de voortent op, zodat het meeste werk dan is gedaan. Dat opruimen is niet alleen oppakken, maar ook schoonmaken. De onderkant van de tent is behoorlijk vies geworden en we moeten dus flink poetsen. Gelukkig belooft het morgen goed weer te zijn en dat is nodig voor het drogen.
Na Sevilla gaan we linea recta naar Harlingen. We willen weer vier dagen over deze reis doen en in principe dezelfde campings gebruiken, als op de heenreis. Overigens hoeft dat niet per sé, want er zijn nu al veel meer campings open, dan in februari. Maar als we het wel doen, is dat vanwege de afgewogen lengte van de etappes. Aan de andere kant kun je nu wel wat langer doorrijden dan in februari, want de dagen zijn nu natuurlijk langer. Ik hoorde overigens, dat er deze week nog sneeuw lag op de route in Spanje. We moeten daarbij niet vergeten, dat een groot deel van de route in Spanje boven de 1000 m ligt. Per saldo hopen we uiterlijk zondag, 20 april a.s. thuis te zijn.
En dan nu weer de rubriek “Goedkope oplossingen voor dure dingen”. Vandaag staat de stranddouche centraal, meestal opgericht op een betonnen ondergrond met afvoer, een mooie metalen paal met een dito douchekop. Het onderstaande exemplaar voldoet niet geheel aan deze beschrijving. Er kwam overigens wel water uit. Voor de goede orde: de welwillende poseerster voldoet geheel aan alle eisen.
Vanavond zal ik proberen deze brief nog per email te verzenden. Dat zal dan het laatste epistel zijn vanuit Monte Gordo. Ik hoop jullie onze thuiskomst nog te melden met een dergelijke brief, waarbij ik dan wat over Sevilla en de terugreis kan vertellen.
Veel groeten en liefs, ook namens Hens,
Ties
Monte Gordo, 5 april 2008
Lieve en beste allemaal,
Het einde van onze vakantie komt alweer in zicht. We willen uiterlijk 27 april a.s. thuiskomen, maar als het weer in Nederland beter wordt dan het nu is, willen we wat eerder komen. De lange termijn weersverwachting is echter nog slecht. We blijven dus eerst nog maar even hier, al belooft de weersdienst hier ook vanaf maandag wat regenachtig weer. Het is wel altijd afwachten, wat dat hier betekent. Het kan echt stortregenen, maar soms zijn het ook gewoon mooie dagen met een drupje water. Enfin, we zien wel.
Onderstaande foto is inmiddels een vertrouwd beeld voor ons geworden. Het is het eerste stuk weg op de camping, direct na de poort. Je ziet dan de watertoren van Monte Gordo, die dus op de camping staat. Dat is geen enkel probleem, want de camping is ook van de gemeente. Er staat ook een dergelijke foto op Google Maps of Earth. Kijk maar!
We zitten hier in de grensstreek van Portugal met Spanje. De grens wordt hier gevormd door de Rio Guadiana, die de hele streek beheerst. Als je in het binnenland wandelingen maakt, zijn er altijd wel punten waar je de rivier ziet lopen. Heel karakteristiek is ook de brug tussen Spanje en Portugal. Vanuit de verte is het een mooie brug. Je ziet hem ook duidelijk over afstanden van wel 20 km. Helaas is de brug verkeerd ontworpen. Hij ligt in een autosnelweg, maar de vier rijstroken zijn zo smal uitgevallen, dat er een snelheidsbeperking van 70 km/u moest worden ingesteld. Verder is daarmee alle ruimte op de brug benut en is er bijvoorbeeld geen fiets- en voetgangerspad. Stom, stom, stom! Maar ja, dat tref je hier wel meer aan. Zo worden hier ook rotondes aangelegd met EU-gelden. Deze zijn echter ook verkeerd ontworpen. De loop van de fiets- en voetpaden deugt niet. De aansluitingen zijn ook niet altijd op het hart van de rotonde gericht, zodat je dan in theorie met onverminderde snelheid de rotonde kunt “nemen”. Je kunt het de mensen niet kwalijk nemen. Tot voor kort was het hier zeer arm. Er was geen geld om dingen te maken en men heeft dus ook niet kunnen leren van fouten.
Hier de Rio Guadiana gefotografeerd vanaf de westelijke pier in zee. Links Villa Real en rechts de Spaanse stad Ayamonte.
De volgende foto toont de rivier, die zich een weg zoekt door het heuvellandschap. Wij lopen dus deze heuvels op en af en plotseling zie je dan weer de rivier voor je opduiken. Het is verleidelijk om dan steeds een foto te maken.
Hier zien we de brug weer opdoemen. Deze foto is vanaf het Noorden genomen, tegen de zon in.
Langs de rivier zijn mooie dorpjes gelegen. Tot ver in het binnenland zie je ook zeil- en motorjachten voor anker in de rivier liggen. Tot wel 20 km ver is de invloed van het getij merkbaar en je kunt dan ook aan de ligging van de schepen zien of het eb of vloed is.
Als je vanuit Spanje Portugal binnenrijdt, zie je rechts van de brug dit huisje aan de rivier liggen. Het komt bijzonder idyllisch over en ik denk, dat menig toerist er even verliefd naar kijkt en ervan droomt dit te kunnen bezitten.
Natuurlijk hebben wij het bezocht tijdens een fietstocht. Het bleek onbewoond. Maar wij hebben er toch even zitten mijmeren bij een mooi uitzicht over de rivier.
De Portugese douane (Brigada Fiscal) houdt het zo te zien ook goed in de gaten. Of fotograferen de opvarenden elkaar op dit zondagse tochtje?
Aan de overkant, in Spanje, ligt Ayamonte. Dit is een leuke en toeristische stad. Gelukkig niet overdreven druk. Ook hier weer een foto van de brug gemaakt.
Ook in Ayamonte kun je het Manneke Pis vinden.
Op één van onze wandeltochten kwamen we deze prachtige agave tegen.
Hij was echter zo gecharmeerd van de aanwezigheid van Hens, dat het er zomaar zó uitzag ….
En dan nu weer een bijdrage uit de rubriek “Goedkope oplossingen voor dure dingen”.
Achter de auto kijken – zeker als hij wat groter is – is een schier onmogelijke opgave. Vandaar dat er tegenwoordig video-systemen en radar-systemen op auto’s worden gemonteerd om te weten, wat de situatie aan de achterzijde is. De eigenaar van deze Trafic heeft het probleem van het aankoppelen simpelweg opgelost met een extra buitenspiegel. Ik heb het nog nooit gezien, maar ik ben ervan overtuigd, dat deze oplossing vele echtelijke onenigheden over al of niet juiste stuuraanwijzingen kan voorkomen. Overigens zie ik mij nog niet zo’n spiegel op mijn V70 monteren.
Nou, lieve mensen, dit is het weer. Maar eens zien of ik volgende week ook nog zo’n epistel kan fabriceren.
Weer veel groeten uit zonnig Portugal, natuurlijk mede namens Hens.
Ties
