Appelscha, 24 april 2008
Lieve en beste allemaal,
Ja ja, jullie lezen het goed…..APPELSCHA. Afgelopen zaterdag zijn we thuis gekomen na een voorspoedige rit uit Soissons, zo’n 100 km ten NO van Parijs. De zondag daarvoor zijn we vertrokken uit Monte Gordo met bestemming Sevilla. Dat is maar een eindje van 150 km. Om die reden zul je niet vaak overnachten in Sevilla, maar we wilden de rijkdommen van deze stad toch nog wel even bekijken.
Op de website www.zoover.nl kun je allerlei toeristische informatie krijgen over zowat alle plaatsen in Europa, waaronder een 14-daagse weersverwachting. Ik kon dus zien aankomen, dat de winter in Nederland plaats zou maken voor de lente en we hebben ons vertrek daarop afgestemd.
De laatste dagen in Monte Gordo hadden we goed weer en we konden dan ook op de dag voor ons vertrek de voortent goed schoonmaken en afbreken, zodat die netjes in de zakken is terecht gekomen. Ik had al eens verteld over de slakken, die op en in de tent en de caravan kruipen. Nou, toen we vertrokken, zagen we ze ook zitten in het neuswiel van de caravan. We hebben ze maar laten zitten in de verwachting, dat ze wel zouden verdwijnen. Nou, bij ons vertrek uit Soissons, zes dagen later, zaten er nog een paar. Die hebben we maar verwijderd, want we wilden ze het barre klimaat in Nederland niet aandoen.
Sevilla is een mooie stad en de koningen van Spanje hebben er gewoond. Dat verklaart meteen de schitterende rijkdom van de Reales Alcazares, de koninklijke paleizen, die hun vorm hebben gekregen in de 15e en 16e eeuw. Nog heden ten dage heeft de koning van Spanje er zijn kwartieren. Een andere bijzonderheid is de kathedraal, die echter vooral opvalt door zijn afmetingen – één der grootste ter wereld – maar ook overigens wel het bezien waard is. Niettemin heb ik mooiere kerken gezien. Wel bijzonder is La Giralda, de toren naast de kathedraal, die we hebben beklommen en van waaruit je een prachtig uitzicht hebt over Sevilla. Zie de foto’s.
La Giralda
Sevilla vanaf La Giralda gezien met de kathedraal op de voorgrond
De kathedraal hebben we de eerste dag bezocht. Daarna hebben we een lange winkelstraat – de Slangenstraat – bekeken . Veel toeristische winkeltjes. Veel waaiers en geborduurde omslagdoeken. Ook toeristische prijzen en we hebben de koopwaar dan ook maar gelaten, waar het was. ’s Middags lekker op de camping gezeten.
De volgende dag hebben we de Rales Alcazares bekeken. Meervoud, want iedere koning bouwde weer zijn eigen stuk bij het geheel en daarom noemt men het dus: “Paleizen”. Veel Moorse invloeden. Het was mooi om te zien en ook een must, maar eigenlijk vonden wij het Alhambra in Granada mooier en rijker. Maar ja, dat was het eerste paleis in deze stijl, wat wij zagen en dan ben je altijd meer onder de indruk van de bijzondere architectuur.
Bij het Alcazar hoort een mooie koninklijke tuin, waar wij met plezier in vertoefd hebben. Er is veel schaduw en dat heb je wel nodig in het ’s zomers bloedhete Sevilla.
De laatste foto laat ik maar even op ware grootte.
Dit is dan weer de laatste brief van deze reis. Wij hopen jullie gauw weer eens te ontmoeten.
Met de hartelijke groeten, ook namens Hens,
Ties
Monte Gordo, 11 april 2008
Lieve en beste allemaal,
Het einde van ons verblijf in Portugal komt in zicht. Ik heb gezien, dat het weer in Nederland volgende week opknapt en dat is het sein om weer te verkassen. Als het weer in Nederland goed is, valt er immers voor ons ook weer heel veel te beleven en wordt het verblijf in bijvoorbeeld Appelscha ook weer veel aangenamer.
Overigens is het weer hier niet altijd mooi, maar bijna altijd. Deze week lag er een depressie voor de kust en die heeft flink huisgehouden. Vanaf dinsdag tot en met donderdag hebben we bakken met water over ons heen gekregen en woensdagavond en –nacht was er zelfs een stormwaarschuwing voor windstoten van 90 tot 130 km/u. Gelukkig hadden we in Nederland al een stormband voor onze voortent gekocht. Bovendien staan we hier in een bos, zodat de kracht van de wind goed wordt gebroken. We zijn dan ook zonder ellende deze dagen doorgekomen. Zelfs onze voortent is praktisch helemaal droog gebleven. Onze plek blijkt dus uitstekend te zijn. Er zijn ook mensen, die hier in hun voortent tot hun enkels in het water stonden, als ze de caravan uitkwamen. Heel vervelend, want de voortent is in principe je woonkamer. Die van ons is niet heel netjes opgesteld, want van onderen is hij behoorlijk open. Als het weer nat is, dan komen er allemaal huisjesslakken te voorschijn en die kruipen dan op de wanden van de voortent en de caravan. Maar dat niet alleen: de slakken weten ook in mijn laarzen te komen, die in de voortent staan, net als de schoenen. Het is een bijzondere sensatie als er zo’n huisjesslak in je laars zit en je het niet in de gaten hebt. Het gaat dan van: krak, glibber, brrrrr….. Eerst denk je dan, dat het een eenmalige gebeurtenis is, zo van “wrong time, wrong place”. Maar het gebeurde me nog een keer. Nou, dan denk je wel aan die ezel. Maar enfin, ik controleer nu ieder keer mijn laarzen voor ik ze aantrek, …… en ook mijn schoenen!
Omdat we hier in de duinen staan, is het water gelukkig ook zo weer weg en is de blubber in een halve dag weer aardig verdwenen.
Tussen de buien door konden we het strand nog even op en onderstaande foto geeft wel een aardige impressie van de desolate toestand aan de kust en de hoogte, die de vloed heeft bereikt.
De wandelingen langs het strand zijn niet alleen landschappelijk en qua temperatuur aantrekkelijk, er is ook altijd wat te vinden. Hens houdt ervan om naar schelpen uit te kijken en we nemen dan ook kleine verzameling mee. Het zijn geen opzienbarende schelpen, zoals je die in de tropen vindt, maar het is meer een aardigheidje, een herinnering. Wat we ook altijd zien, zijn van die halve “rubberen” ringetjes. Het lijken wel beestjes, maar misschien zijn het ook wel plantjes. Op onderstaande foto zijn ze afgebeeld. Wie weet, wat het is?
Als je veel beweegt (wandelt), moet je op zijn tijd even een knippertje doen. De leeftijd brengt dit natuurlijk ook met zich mee, maar daar praten we liever niet over. Als de baas onderuit gaat, wil Nicky natuurlijk ook even meedoen. Hij wil altijd op mijn schoot springen, als ik even plat ga, maar ergens ligt hij dan toch niet lekker, want na zo’n 10 minuten springt hij weer op de grond en gaat hij naast me liggen.
We zien zo langzamerhand al weer veel overwinteraars vertrekken. Er zijn er, die direct naar Nederland gaan omdat ze afspraken hebben, maar er zijn er ook, die nog een maand doen over de terugreis. Deze mensen gaan veelal nog door Zuid-Spanje terug en doen daarbij allerlei bezienswaardigheden aan.
Ons plan is om zondag a.s. te vertrekken naar Sevilla. We willen daar een dag of twee, drie verblijven om de bezienswaardigheden te bewonderen. Daarbij is natuurlijk het Alcazar. Morgen ruimen we dan ook de voortent op, zodat het meeste werk dan is gedaan. Dat opruimen is niet alleen oppakken, maar ook schoonmaken. De onderkant van de tent is behoorlijk vies geworden en we moeten dus flink poetsen. Gelukkig belooft het morgen goed weer te zijn en dat is nodig voor het drogen.
Na Sevilla gaan we linea recta naar Harlingen. We willen weer vier dagen over deze reis doen en in principe dezelfde campings gebruiken, als op de heenreis. Overigens hoeft dat niet per sé, want er zijn nu al veel meer campings open, dan in februari. Maar als we het wel doen, is dat vanwege de afgewogen lengte van de etappes. Aan de andere kant kun je nu wel wat langer doorrijden dan in februari, want de dagen zijn nu natuurlijk langer. Ik hoorde overigens, dat er deze week nog sneeuw lag op de route in Spanje. We moeten daarbij niet vergeten, dat een groot deel van de route in Spanje boven de 1000 m ligt. Per saldo hopen we uiterlijk zondag, 20 april a.s. thuis te zijn.
En dan nu weer de rubriek “Goedkope oplossingen voor dure dingen”. Vandaag staat de stranddouche centraal, meestal opgericht op een betonnen ondergrond met afvoer, een mooie metalen paal met een dito douchekop. Het onderstaande exemplaar voldoet niet geheel aan deze beschrijving. Er kwam overigens wel water uit. Voor de goede orde: de welwillende poseerster voldoet geheel aan alle eisen.
Vanavond zal ik proberen deze brief nog per email te verzenden. Dat zal dan het laatste epistel zijn vanuit Monte Gordo. Ik hoop jullie onze thuiskomst nog te melden met een dergelijke brief, waarbij ik dan wat over Sevilla en de terugreis kan vertellen.
Veel groeten en liefs, ook namens Hens,
Ties
Monte Gordo, 5 april 2008
Lieve en beste allemaal,
Het einde van onze vakantie komt alweer in zicht. We willen uiterlijk 27 april a.s. thuiskomen, maar als het weer in Nederland beter wordt dan het nu is, willen we wat eerder komen. De lange termijn weersverwachting is echter nog slecht. We blijven dus eerst nog maar even hier, al belooft de weersdienst hier ook vanaf maandag wat regenachtig weer. Het is wel altijd afwachten, wat dat hier betekent. Het kan echt stortregenen, maar soms zijn het ook gewoon mooie dagen met een drupje water. Enfin, we zien wel.
Onderstaande foto is inmiddels een vertrouwd beeld voor ons geworden. Het is het eerste stuk weg op de camping, direct na de poort. Je ziet dan de watertoren van Monte Gordo, die dus op de camping staat. Dat is geen enkel probleem, want de camping is ook van de gemeente. Er staat ook een dergelijke foto op Google Maps of Earth. Kijk maar!
We zitten hier in de grensstreek van Portugal met Spanje. De grens wordt hier gevormd door de Rio Guadiana, die de hele streek beheerst. Als je in het binnenland wandelingen maakt, zijn er altijd wel punten waar je de rivier ziet lopen. Heel karakteristiek is ook de brug tussen Spanje en Portugal. Vanuit de verte is het een mooie brug. Je ziet hem ook duidelijk over afstanden van wel 20 km. Helaas is de brug verkeerd ontworpen. Hij ligt in een autosnelweg, maar de vier rijstroken zijn zo smal uitgevallen, dat er een snelheidsbeperking van 70 km/u moest worden ingesteld. Verder is daarmee alle ruimte op de brug benut en is er bijvoorbeeld geen fiets- en voetgangerspad. Stom, stom, stom! Maar ja, dat tref je hier wel meer aan. Zo worden hier ook rotondes aangelegd met EU-gelden. Deze zijn echter ook verkeerd ontworpen. De loop van de fiets- en voetpaden deugt niet. De aansluitingen zijn ook niet altijd op het hart van de rotonde gericht, zodat je dan in theorie met onverminderde snelheid de rotonde kunt “nemen”. Je kunt het de mensen niet kwalijk nemen. Tot voor kort was het hier zeer arm. Er was geen geld om dingen te maken en men heeft dus ook niet kunnen leren van fouten.
Hier de Rio Guadiana gefotografeerd vanaf de westelijke pier in zee. Links Villa Real en rechts de Spaanse stad Ayamonte.
De volgende foto toont de rivier, die zich een weg zoekt door het heuvellandschap. Wij lopen dus deze heuvels op en af en plotseling zie je dan weer de rivier voor je opduiken. Het is verleidelijk om dan steeds een foto te maken.
Hier zien we de brug weer opdoemen. Deze foto is vanaf het Noorden genomen, tegen de zon in.
Langs de rivier zijn mooie dorpjes gelegen. Tot ver in het binnenland zie je ook zeil- en motorjachten voor anker in de rivier liggen. Tot wel 20 km ver is de invloed van het getij merkbaar en je kunt dan ook aan de ligging van de schepen zien of het eb of vloed is.
Als je vanuit Spanje Portugal binnenrijdt, zie je rechts van de brug dit huisje aan de rivier liggen. Het komt bijzonder idyllisch over en ik denk, dat menig toerist er even verliefd naar kijkt en ervan droomt dit te kunnen bezitten.
Natuurlijk hebben wij het bezocht tijdens een fietstocht. Het bleek onbewoond. Maar wij hebben er toch even zitten mijmeren bij een mooi uitzicht over de rivier.
De Portugese douane (Brigada Fiscal) houdt het zo te zien ook goed in de gaten. Of fotograferen de opvarenden elkaar op dit zondagse tochtje?
Aan de overkant, in Spanje, ligt Ayamonte. Dit is een leuke en toeristische stad. Gelukkig niet overdreven druk. Ook hier weer een foto van de brug gemaakt.
Ook in Ayamonte kun je het Manneke Pis vinden.
Op één van onze wandeltochten kwamen we deze prachtige agave tegen.
Hij was echter zo gecharmeerd van de aanwezigheid van Hens, dat het er zomaar zó uitzag ….
En dan nu weer een bijdrage uit de rubriek “Goedkope oplossingen voor dure dingen”.
Achter de auto kijken – zeker als hij wat groter is – is een schier onmogelijke opgave. Vandaar dat er tegenwoordig video-systemen en radar-systemen op auto’s worden gemonteerd om te weten, wat de situatie aan de achterzijde is. De eigenaar van deze Trafic heeft het probleem van het aankoppelen simpelweg opgelost met een extra buitenspiegel. Ik heb het nog nooit gezien, maar ik ben ervan overtuigd, dat deze oplossing vele echtelijke onenigheden over al of niet juiste stuuraanwijzingen kan voorkomen. Overigens zie ik mij nog niet zo’n spiegel op mijn V70 monteren.
Nou, lieve mensen, dit is het weer. Maar eens zien of ik volgende week ook nog zo’n epistel kan fabriceren.
Weer veel groeten uit zonnig Portugal, natuurlijk mede namens Hens.
Ties
