Lieve en beste allemaal,
Tocht langs de Rio Douro
Van ons verblijf in Porto moet ik nog vermelden, dat we een dagtocht langs de Rio Douro hebben gemaakt. Deze rivier is de economische levensader van het gehele gebied en niet in het minst van Porto.
De wijnbouw is natuurlijk de belangrijkste bron van inkomsten geweest. Aan de bebouwing en overige inrichting van de streek is de (relatieve) welvaart af te zien. Maar het stroomdal van de rivier is over de gehele lengte een plaatje.
Wij zijn langs de linkeroever tot aan Lamego gereden, een tocht van ongeveer 135 km, waar wij wel 3 uren over deden. Maar dan hadden we ook maar niet de toeristische route moeten nemen. Nou, daar hebben we geen moment spijt van gehad.
In Lamego is de grote toeristische trekpleister de Nossa Senhora dos Remédios. Deze kerk trekt jaarlijks in begin september duizenden bedevaartgangers.
De kerk ligt bovenop een heuvel, die vanaf het stadsplein via een trap met tussenliggende plateaus van 686 treden is te bereiken. En hoewel je ook met de auto bij de kerk kunt komen, is de echte weg natuurlijk via de trap. Dat hebben wij dan ook gedaan. Uiteraard ben ik wat langzaam, als ik omhoog moet, maar na zo’n 35 minuten was ik toch boven. Gewoon lopend dan. De echte pelgrim beklimt de trap op zijn knieën.
Helaas heb ik geen goede foto van onderaf kunnen maken, maar op internet vond ik nog de volgende foto van de trap met de kerk. Eerlijkheidshalve heb ik maar even de website van de eigenaar erbij vermeld.
http://www.thetravelzine.com/
Uitzicht naar de stad vanaf de kerk.
In Lamego en ook wel in andere plaatsen zagen wij een aantal malen bankfilialen van Santander Totta. Wegens het vermelde logo noemen we de bank nu maar de politiebank.
Het is allemaal heel religieus daar in Lamego. In deze parkeergarage laat je je auto natuurlijk met een gerust hart achter.
Na Lamego hebben wij onze weg vervolgd naar Vila Real – niet die Vila Real aan de Algarve! – om een bezoek te brengen aan het Casa de Mateus, welbekend van het etiket van de Mateus-Rosé. Het is aan het begin van de 18e eeuw gebouwd en er wonen nog steeds nakomelingen van de opdrachtgever. Bij de rondleiding door dit paleisje worden de privé gebruikte vertrekken dan ook niet aangedaan. Het gebouw wordt een hoogtepunt van de barokarchitectuur in Portugal genoemd.
Casa de Mateus
Nazaré.
Alvorens Lissabon aan te doen, hadden wij wel zin om het even rustig aan te doen. Onze keus viel op een plaats halverwege, genaamd Nazaré.
Dit bleek een alleraardigste badplaats te zijn. Door de hoge rotsen aan de noordkant ligt het mooi beschermd. De bebouwing op deze rots ligt in Sitio. Uiteraard heb je van daaruit een prachtig uitzicht over de kust. Wij hebben geluncht in een restaurant op de rand van die rots. Gegrilde zeebaars: heerlijk.
Nazaré: boulevard met op de rots Sitio.
Nazaré: het beschutte strand.
Nazaré: centrale plein vanaf de boulevard.
Nazaré: mooi stratenmakerswerk (1).
Nazaré: mooi stratenmakerswerk (2).
Lissabon.
Afgelopen donderdag hebben we de korte reis naar Lissabon ondernomen en zijn we neergestreken aan de zuidkant van de Taag in het dorp Costa da Caparica. Ook hier weer een mooie camping en het weer houdt zich meer dan fantastisch. Elke dag worden hier temperaturen van rond de 30 ̊ C behaald. Het is dan ook zaak om veel te drinken en dan bedoel ik water.
We hebben op twee dagen een uitstapje naar de stad gemaakt.
Praça do Commércio.
Zijstraatje van de winkelstraat Rua Augusta.
Susan Boyl
Brittain Gots Talent ………………,
maar Portugal niet minder. Midden in de belangrijkste winkelstraat van Lissabon, de Rua Augusta, hoorden wij een prachtige vrouwenstem een fado ten gehore brengen. Zeg maar, zoals je in Italië plotseling een heldentenor een aria kunt horen zingen, zó hoorden wij dus die fado. De percussie was goed verzorgd! Ja, ook Portugal heeft onvermoede talenten.
De fadozangeres ………..
Ook de gemeentepolitie gaat met zijn tijd mee.
Nog een elektrisch aangedreven voertuig en zeker zo karakteristiek.
Het Castelo de São Jorge torent hoog uit boven het Praça de Figueira.
Ach, Amsterdam is overal.
Oud reclamebord van mooi tegelwerk.
Karakteristiek huis langs de rivier.
Intermezzo(tje)
Meeting people.
Voorland.
“Luistert hij niet zo goed?” vroeg de duidelijk ook met pensioen zijnde overbuurman op de camping.
Onze hond Nicky stond mij schaapachtig aan te kijken, toen ik hem zelf de caravan wilde laten vinden.
“Neen, dat is het niet,” antwoordde ik. “Hij is al oud en doof en het zien wordt ook minder.”
“Ach,” merkte de buurman op, “ook ons voorland.”
“Voorland?” plaagde ik hem: “Nog steeds in de fase van de ontkenning?”
Voor de tweede dag van ons verblijf in Lissabon hadden we een bezoek aan het hoog gelegen Castelo de São Jorge gepland. En net als bij de kerk in Lamego was het hier ook mogelijk om per auto naar het kasteel te rijden, maar besloten wij om vanaf de parkeerplaats aan de kade van de Taag te voet de heuvel te bedwingen. Dan ervaar je het beter.
Via vele trappen en nauwe, met kasseien bedekte straatjes voerde de route omhoog. Niet altijd werd de juiste richting aangegeven en toen ik na weer een hoge trap te hebben bedwongen een zeer bejaarde inwoner van de stad vroeg of we nu naar links of rechts moesten om bij het kasteel te komen, duidde hij ons, dat het niets uitmaakt – linksom of rechtsom – als je maar omhoog blijft gaan, dan kom je vanzelf bij het kasteel. Nou, dat klopte.
Binnen de ommuring vind je niet alleen het kasteel zelf, maar ook de kleine wijk Santa Cruz.
Een straatje in Santa Cruz.
Voor de toegang tot het kasteel zelf moest je een kaartje kopen en voor het eerst van mijn leven mocht ik tegen gereduceerd tarief naar binnen.
De toegangskaartjes voor het Castelo de São Jorge. Voor Hens een gewoon kaartje, voor mij een senior. Ja, ja, 65+ hè, maar niemand, die mij enig bewijs vroeg. Of kun je het zo ook wel zien? Nee, toch?
Vanaf het kasteel heb je een fantastisch uitzicht over Lissabon en de Taag.
Niet alleen de bruggen zijn belangrijk, ook varen de veerboten met hoge snelheid heen en weer.
Costa da Caparica.
Vandaag hebben we de omgeving van de camping en de zuidoever van de monding van de Taag verkend.
.
Bij Costa da Caparica is de smalle, lage kuststrook voor de zee beschermd door een stenen dijk, die voorzien is van een mooie wandel- en fietsboulevard en waarvoor een mooi strand ligt.
Ook op een relatief rustige dag als vandaag, is het voor de jongeren een mooi tijdverdrijf om te proberen wat te planksurfen.
Vanaf Travaria vaart er een veerboot naar Lissabon, naar de wijk Belém. Bij de terminal kon ik dit plaatje schieten. Een mooi gelegen rivierhuis met een authentiek toilethuisje.
Tenslotte moesten we natuurlijk naar Almada om het gigantische en van Rio de Janeiro afgekeken Jezusbeeld Cristo Rei te bezoeken. Het beeld zelf is 28 meter hoog, maar het staat op een voetstuk van 82 meter hoog. Als je een kaartje koopt, mag je met de lift naar de top van het voetstuk.
In het bouwwerk zijn diverse kapellen aanwezig, alsmede een winkel met voornamelijk religieuze souvenirs.
Gezicht vanaf het terras boven op het voetstuk van de Cristo Rei op de Ponte 25 de Abril.
Gezicht vanaf het terras boven op het voetstuk van de Cristo Rei op Lissabon.
Voorlopig laten we Lissabon achter ons. We houden op met verkennen en gaan nu verder lekker relaxen. Dat doen we vanaf morgen eerst maar eens in het door ons vaak bezochte Monte Gordo aan de Algarve. Het is een ritje van ruim 300 km, maar we nemen de autosnelweg. Al met al zullen we er naar verwachting een uur of vier over doen.
Ontvang van ons de hartelijke groeten. Tot de volgende brief maar weer.
Ties
Al mijn reisbrieven zijn te lezen op mijn blog:
www.quayonge.blogspot.com
