20100927 Ste Marie-Plage

Ste Marie-Plage, 27 september 2010


Lieve en beste allemaal,


Dit is de tweede en laatste brief uit Ste Marie-Plage. Hoewel het hier in principe goed toeven is, was het weer de laatste week toch wel zodanig slecht, dat we het wat zuidelijker gaan opzoeken. Na de regen van dinsdag en donderdag kwam er een zeer frisse stormachtige wind uit het Noorden, die nu al vier dagen aanhoudt. Morgen vertrekken we naar Cambrils, slechts een ruime 300 km zuidelijker, maar met een veel betere prognose op weer.nl dan hier.
Aanvankelijk hadden we een camping in Peñiscola - zeg maar het Spaanse Sexbierum – uitgezocht, maar via via hoorden we, dat de camping zeer kleine plaatsen heeft en overvol is. Omdat we het prettig vinden wat ruimte om ons heen te hebben en dit in dit jaargetijde op de meeste campings ook mogelijk is, hebben we de plannen gewijzigd en gaan we naar Cambrils. Wel naar een andere camping, dan waar we twee jaar geleden hebben gestaan, omdat die sindsdien sterk in kwaliteit achteruit is gegaan. De camping in Cambrils kennen we wel - al hebben we er niet gestaan - en we horen er ook goede geluiden over.

Een week geleden bezochten we op instigatie van en met onze kennissen Jan en Mienke uit Wanssum het kunstenaarsstadje Collioure aan de Côte Vermeille. Het is er inderdaad behoorlijk goed toeven. We hebben er de nodige tijd doorgebracht, mooie foto’s gemaakt en heerlijk gegeten. In tegenstelling tot de stadjes Port-Vendres en Banyuls sur Mer, waar weinig meer valt te bekijken dan de overigens heel sfeervolle waterkant, is het in Collioure ook heerlijk wandelen in de straatjes achter die façade en daar zie je ook steeds andere leuke dingen. In Collioure komen we zeker steeds terug, als we in de buurt zijn.

Collioure.


Collioure.


In Collioure een kunstzinnige klop op de deur.

Wat een mooie regenpijp! Maar het is wel echt Frans om aan het pijpje ernaast niets te doen (nou ja, wel roze geverfd dus ….).


Waarover spraken zij ……



…………….. en zij? (foto van Jan).


Ach, we zijn het al weer bijna vergeten, maar vorige week dinsdag zag het er erg nat uit op de camping. Zoals ik al schreef, stapten vele kampeerders ’s ochtends zo maar enkeldiep in de plomp. De onderstaande foto’s geven een beeld:






Het jaar is al weer aardig op weg naar de winter, ook in de Roussillon. Vele campings sluiten hier al en de strandtenten worden weer opgeruimd. Je denkt met een trekkertje eventjes een caravannetje van het strand te slepen. Maar ja, dan graven de wielen zich in ………….



Zoals al aangekondigd, hebben we zaterdag Perpignan bezocht en ook daar – net als in Lyon – zagen we weer de “witte” fietsen.



We kennen allemaal wel het verschijnsel sportwinkel, maar zomaar een winkel, die zich “Rugby shop” noemt, dat is toch wel weer uitzonderlijk en het geeft de betekenis van deze sport aan in Frankrijk.





De verering voor de All Blacks met hun heldhaftige haka uit zich al in dit trottoirbord.

Maar nog veel bijzonderder vind ik toch wel het standbeeld van de (in Frankrijk dan) legendarische rugbyer Jean-Pierre Garuet-Lempirou, bijgenaamd La Garuche. Als je onze camping oprijdt, zie je dit beeld op de eerste rotonde.



Dat maakt nieuwsgierig en ik heb nog een foto van de man zelf gevonden:


Zijn verdere specificaties zijn:

Full name Jean-Pierre Garuet-Lempirou
Born June 15, 1953, Lourdes
Current age 57 years 104 days
Major teams France, France XV
Position Prop
Height 5 ft 10 in
Weight 232 lb

Voorwaar een stevige knaap, die je dus op het rugbyveld beter niet tegen kunt komen.

We hadden ons bezoek aan Perpignan op zaterdag gepland, omdat er die dag zogenaamde Middeleeuwse festiviteiten zouden zijn. Vol verwachting hadden we ons dan ook opgesteld op la Place de la Republique om een Middeleeuws treffen te aanschouwen. Nou ja, bij nader inzien was het dus echt een Middeleeuws stelletje ongeregeld.


Omdat ik vroeger al genoeg padvindertje heb gespeeld om dit echt interessant te vinden, hebben we onze plannen maar aangepast en hebben we het Paleis van de Koning van Majorca bezichtigd. Dat was best aardig en maakte het bezoek aan Perpignan meer dan goed.



Het paleis.


Uitzicht over Perpignan vanaf de toren van het paleis.

Niet ver van hier ligt de plaats St. Laurant. Afgelopen zondag zijn we er geweest om de markt te bezoeken, die er regelmatig wordt gehouden. Gelukkig gaat hier – en ook in Spanje en Portugal – op zondag het openbare leven gewoon door. De winkels maken dankbaar gebruik van de markt en integreren er als het ware in. Hélène is dus een gewiekste zakenvrouw met een goed onderhouden tuintje.

Zoek de fotograaf!

Uiteraard denk je dan aan fruit, peren en ja …… je komt op de Poire Belle Hélène:
Die ziet er zo uit:


Maar ook denk je aan Doe Maar met het liedje Belle Hélène:

Doe Maar
belle hélène

Het is dus toch zover gekomen
Dat jij hier naast me ligt
En in de schemer van de ochtend
Kijk ik naar je gezicht
Je bent dezelfde maar toch anders
Zo heb ik jou nog nooit gezien
Je bent ineens geen kind meer
Maar zo mooi en minstens zeventien

Oe belle Hélène
Hélène ma belle

Oe belle Hélène
Hélène ma belle

Ik weet niet of het goed of slecht is
Dat ik met je vrijen wou
En wat een ander ook mag zeggen
Ik vond het fijn bij jou
Zoals je naast me ligt te slapen
Zo heb ik jou nog nooit gezien
Je lijkt ineens geen kind meer
Maar zo mooi en minstens zeventien

Oe belle Hélène
Hélène ma belle
Oe belle Hélène
Hélène ma belle.

Maar goed, uiteindelijk zoek je toch de echte Cultuur, nietwaar, en kom je op de Operette Die Schöne Helena van Franz Lehár:
De geschiedenis speelt zich af in Nauplia, vóór de Trojaanse oorlog. Prins Paris mag van de godin Venus de mooiste vrouw op aarde uitzoeken. Vermomd als herder komt hij in Sparta aan, waar hij meedoet aan een intelligentiewedstrijd waarbij drie raadsels moeten worden opgelost. Paris komt als overwinnaar uit de strijd. Hij vraagt de hogepriester Kalchas ervoor te zorgen dat Menelaos, de koning van Sparta, op de één of andere manier verdwijnt. Diens vrouw Helena is immers zonder twijfel de mooiste vrouw van de wereld. Kalchas zet zijn dondermachine in werking, legt dit uit als een boodschap van Jupiter, die hem meedeelt dat Koning Menelaos een maand op Kreta moet doorbrengen. Als de oude koning vertrokken is droomt Helena dat ze met Paris in liefde is verenigd. Haar droom is echter geen droom maar realiteit.

Beiden worden door de teruggekeerde Menelaos betrapt, Paris moet vluchten. Na deze opwindende gebeurtenissen zoeken allen rust en ontspanning in de badplaats Nauplia. Men is bevreesd voor de wraak van Venus omdat haar beschermeling Paris, is weggejaagd. Er is gelukkig een mogelijkheid tot verzoening: de hogepriester van Venus verschijnt in een gouden galei en zegt dat Venus bevolen heeft dat koningin Helena persoonlijk een offer brengt in de tempel van Cythera. Iedereen, en vooral Menelaos, dringt er bij Helena op aan dat ze zo gauw mogelijk met het schip vertrekt. Zodra het anker is gelicht ontpopt de hogepriester zich als Paris, die Helena meeneemt naar zijn vaderstad Troje. De bedrogen Menelaos kan de wegvarende alleen nog maar naroepen "daar zullen de Trojanen zwaar voor moeten boeten!" En zo is dan de Trojaanse Oorlog ontstaan.

Wie durft zijn dochter nog Hélène of Helena te noemen??
Gedachten, gedachten, maar misschien heb ikzelf toch nog het meeste met La Belle Maria !!

Verder een leuke markt hoor, maar dit vond ik toch de mooiste stal.

Olijven, pesto’s etc.



Uiteindelijk nog meer cultuur, na de culinaire en muzikale vondsten nu de beeldende kunst. Dus:

…………………. gelukkig hebben we de beelden nog.

De eerste is een fraaie, rondborstige dame in Perpignan met alles d’erop en d’eran ………



…………… en de tweede is een subtiele waarschuwing voor de argeloze bezoeker van Banyuls sur Mer, dat hier de sharia geldt. Wat de vrouw had misdaan, werd niet vermeld.


Banyuls …..


De volgende brief komt dus uit Spanje, maar hoe of wat en wanneer weet ik ook niet, want het is altijd een verrassing, wat de internetfaciliteiten zijn.

Veel groeten, van ons,

Ties

20100921 Ste Marie-Plage

Ste Marie-Plage, 21 september 2010

Lieve en beste allemaal,


Tsja, zo doetiehetniet!


Toen we onze 13 jaar oude caravan na 1½ jaar uit de stalling haalden om hem gereed te maken voor onze najaarsreis, bleek mij, dat de velgen wegens lelijke roest nu eerst maar eens een beurt moesten hebben. Na een paar dagen zwoegen, zag het eindresultaat er zó uit:

Als nieuw dus. We konden weer op pad.
Vorige week woensdag zijn we in Ste Marie-Plage aangekomen en we zijn neergestreken op de camping De la Plage, direct aan het strand dus en we hebben al een paar duiken in zee genomen. Er zijn mooie ruime plaatsen en het weer is zeer goed geweest. We vinden het niet echt erg, dat er vannacht een enorme plensbui is geweest, waarna sommige mensen vanochtend tot hun enkels in het water stonden, toen ze de caravan verlieten. Een gedwongen rustdag dus, maar op de Derde Dinsdag van September kun je dan gewoon voor de buis gaan hangen en dat kan dan heel relaxed met de deur open en een binnentemperatuur van 240 C. De onderstaande foto toont overigens het laantje, waar we aan staan.

We zijn op 11 september vertrokken naar het zuiden. Onze eerste stop was in Alzingen, een stadje vlak ten zuiden van de stad Luxemburg. Met onze ACSI CampingCard konden we hier voor € 11,-- staan. Een spotprijsje voor een heel mooie en goed onderhouden “municipal”.
De camping in Alzingen.

Het ging de volgende dag richting Lyon. Zoals we de laatste jaren – nu we in principe geen haast meer hebben – hebben gedaan, hebben we de rit van Luxemburg naar Lyon buiten de tolwegen om gemaakt. En hij was fantastisch. We hebben genoten van het landschap en de steden en dorpen, waar we doorheen reden. Ook was het allemaal goed te rijden en waren we op tijd op de volgende camping, die in Dardilly, direct ten noordwesten van Lyon. Van hieruit kun je eenvoudig met bus en Metro in het centrum van Lyon komen. Dat deden we dus op maandag. We waren nog nooit in de stad zelf geweest. Om precies te zijn: we zijn tot dusverre altijd met een grote boog om Lyon heen gereden om maar zo snel mogelijk ergens aan de Middellandse Zee voor een paar weekjes bivak te maken. Gelukkig hoeft het nu allemaal niet meer zo snel en nemen we in voorkomende gevallen de gelegenheid waar om ook onderweg te genieten. In één van de spreuken aan het eind van deze brief wordt zulks ook ten zeerste aanbevolen.

Lyon is natuurlijk een bezoekje waard. Het is een mooie oude stad met de nodige bezienswaardigheden. Als je niet overal helemaal in wilt duiken – zoals wij – dan is hij goed te verkennen in één dag.
De stad wordt gedomineerd door de op een hoogte liggende Basilique Nôtre Dame de Fourvière. Natuurlijk zijn wij daarboven geweest, maar eerst hebben we een wandeling langs de andere voornaamste gebouwen gemaakt en wel eerst op het Presqu’Ile en vervolgens door Vieux Lyon. Uiteindelijk hebben we hier ook gegeten.


De basiliek vanaf het Bellecour.



Zonder commentaar.


Deze jongeman vond het niet nodig om gehoorbescherming toe te passen. Mijn gebaren hieromtrent woof hij - overigens vriendelijk – weg.



De “witte” fietsen van Lyon.



Standbeeld op de Place des Terreaux.




Brug over de Saône.

We zijn wel sportief, maar de tocht naar boven, naar de basiliek hebben we maar met de speciale “metro” gemaakt. Een enkele reis natuurlijk. Naar beneden lopen gaat nog altijd uitstekend.

Uitzicht over Lyon vanaf de basiliek.


Idem.


En als de benen dan moe zijn na al dat wandelen, dan is het goed neerstrijken op één van de talrijke terrasjes in Oud Lyon. Het eten was heerlijk, zoals ook de wijn en de prijs was heel redelijk.

Gelukkig past er ook veel op een klein tafeltje.

Met een goed gevulde buik ondernamen we de terugreis naar de camping. Heel bijzonder aan de Metro is, dat hij volledig geautomatiseerd is. Er is dus geen treinbestuurder. Je kijkt gewoon naar voren, zoals op onderstaande foto is te zien.

Metro van Lyon.

Vanuit Dardilly zijn we naar de Côte d’Azur vertrokken, naar Giens op het gelijknamige schiereiland. De camping daar viel ons helaas zodanig tegen, dat we de volgende dag meteen weer zijn vertrokken naar Ste Marie-Plage.
Overigens zijn we de reis vanuit Dardilly naar Giens weer gestart met uitsluiting van tolwegen. Dit viel echter heel erg tegen. De N-weg naar het zuiden wordt beneden Lyon om de paar kilometer onderbroken door een rotonde. Bovendien is er erg veel bebouwing. Na een paar uur hadden we genoeg van deze route en hebben we de tolweg maar opgezocht. Het rijden daar kwam weldadig ontspannen over. Omdat we het gebied rond Montpellier, Beziers en Narbonne wel aardig kennen, hebben we ook besloten om bij de reis naar Ste Marie-Plage van tolwegen gebruik te maken.

We genieten nu van de camping en de omgeving. Bovendien hebben we hier oude bekenden van onze reis naar Cambrils twee jaar geleden ontmoet. Verder hopen we nu snel de stress van de afgelopen twee maanden kwijt te raken.

In de buurt van Andorra ontspringt de rivier de Têt om via Perpignan tussen Canet en Ste Marie in de Middellandse Zee uit te monden. Het brongebied wordt gevormd door de Lacs de Bouillouses, een inmiddels tot natuurreservaat verheven en 2000 m hoog liggend gebied. Het is er prachtig en in de maanden juli en augustus mag je alleen maar per bus naar boven. Auto’s zijn dan in het gebied verboden. Het trok ons wel om er te gaan kijken en op zondag hebben we de 110 km lange rit naar het gebied ondernomen. De tocht is voor de helft een echte bergrit en we deden er dan ook bijna twee uren over. We waren van plan om een ongeveer twee uren durende wandeling te maken langs diverse meren, maar het bleek al snel, dat er geen goed pad liep. Je moest in principe over de rotsblokken heen klauteren en bovendien was het in het begin erg stijl. Ik voelde direct al “pap” in de benen en het werd mij duidelijk, dat de voorgenomen wandeling voor mij geen pleziertochtje zou worden als gevolg van mijn COPD-longen, die het op 2000 m hoogte niet echt konden trekken. Van de wandeling hebben we dus afgezien. Maar het gebied is indrukwekkend. Onderstaande foto’s geven een indruk:







Op de terugweg kregen we nog een bijzonder fraaie spoorbrug in het vizier. Het is echt smullen voor liefhebbers van Frans technisch kunnen en ontwerpen.




Gisteren hebben we een bezoek gebracht aan het prachtige kunstenaarsstadje Collioure aan de Côte Vermeille en zoals vermeld hebben we vandaag bakken regenwater te verduren gekregen. Verder willen we het aanstaande weekend een kijkje nemen in Perpignan, waar dan ook Middeleeuwse ridderspelen worden georganiseerd. Maar daarover volgende week meer.

Ik heb weer een paar voorbeelden van een al eerder gebruikt thema vastgelegd. Het betreffen opschriften op campers. Je komt ze vooral tegen op Duitse campers. Aan de eerste heb ik in het begin van deze brief al gerefereerd:


De tweede is voor degenen, die een excuus zoeken voor hun “Dolce Far Niente”.


Zelf heb ik het rijke gevoel, dat ik niets meer hoef, maar alleen nog maar mag. En daar maken we dan ook ongegeneerd gebruik van.

Vanuit de Roussillon de hartelijke groeten van Hens en

Ties