Lieve en beste allemaal,
Toen ik onlangs bekend maakte, dat we nog even wilden nazomeren in Spanje, kreeg ik toch wel van velen van jullie het verzoek om onze belevenissen op dezelfde wijze als in het voorjaar met jullie te delen. Nou, aan dat verzoek voldoe ik gaarne, want ik vind het ook leuk om deze episteltjes te maken. Natuurlijk is het ook heel leuk om regelmatig dan eens wat terug te horen.
Nou, daar gaan we dan maar weer.
Vandaag precies een week geleden zijn we uit Harlingen vertrokken en hebben we een voorspoedige reis gehad naar de omgeving van Parijs. Om precies te zijn: Montjey-la-Tour in de gemeente Villevaudé. Dit ligt direct ten oosten van Parijs, vlak tegen de A104 aan. We zijn weer buiten de tolwegen om gegaan en dat betekent voor Parijs over Brussel rijden en dan de N2 nemen. Dat ging best wel goed allemaal. Zelfs België leverde geen problemen op, ook al hadden ze daar een nationale staking en werd er op de radio aangegeven, dat de wegen bij Brussel verstopt waren. We hebben nog overwogen om via Maastricht te gaan rijden, of over Gent, maar toen we bij Antwerpen gewaar werden, dat de Scheldetunnel verstopt zat wegens een ongeluk, hebben we toch maar voor Brussel gekozen. We konden de file voor de tunnel net ontwijken en tot onze grote opluchting gaf Brussel geen enkel probleem. Hoewel het dus maandag was, ging alles voorspoedig, tot we in Vervins kwamen en de N2 was afgesloten wegens werkzaamheden. Nu had ik wel ergens zien staan, dat we een route barré naderden, maar iets van een omleiding was niet aangegeven. Enfin, in Vervins werden we gewoon weer teruggestuurd en zoek het verder zelf maar uit. Nou, dat was een hele puzzel op de kaart. Eerst moesten we wel zo’n 20 km terug rijden en toen hebben we maar D- en B-wegen genomen, dwars door het Franse boeren- en golvende platteland. Erg mooi hoor, maar de oogst was begonnen en het was de hele dag al regenachtig. De wegen waren dus één en al drek en ik had dus helemaal de vrijdag daarvoor niet met de auto door de wasstraat gehoeven. Ook het gepoets op de caravan – je wilt toch netjes van huis, nietwaar? – was achteraf vergeefse moeite. Uiteindelijk in totaal 67 km omgereden, maar toch nog mooi om 18.00 u op de camping. Lang niet slecht en nog best te doen. De camping kenden we al van de reis naar Portugal, dus daar hoefden we niet meer te zoeken. Bovendien stonden we er maar één nachtje.
De volgende dag had ik een lange reis naar Toulouse gepland: meer dan 700 km en we waren dus mooi op tijd ( 08.00 u) weer onderweg. Hoewel we de vorige reis de buitenste ringweg om Parijs hadden genomen – Le Franciliènne – besloten we het erop te wagen en ons nieuwe GPS-apparaat van Medion – een Aldi-aanbieding dus – de vrije hand te geven. Het apparaat koos voor de A4. Enfin om 10.00 u waren we Parijs net voorbij en hadden we 50 km op de teller staan. Hadden we de Franciliènne maar genomen, want die had ons tijdens de terugweg in de vrijdagavondspits geen enkel probleem opgeleverd! Een goede les voor de volgende keer.
Maar ja, we hadden voor de resterende 660 km nog 8 uurtjes over (inclusief stops). Een kort rekensommetje leerde, dat we de tolwegen moesten nemen, wilden we om een uur of 18.00 tenminste in Toulouse zijn. Dat hebben we gedaan. Het was een goede beslissing. De reis ging verder prima en onze “Tom-Tom” heeft zich prima gerevancheerd door onderweg verder geen fouten te maken en ons linea recta naar de camping in Toulouse te brengen, iets, waarvan Hens dacht, dat het haarzelf wel meer problemen had gegeven.
De camping was goed beveiligd. Het management attent en het sanitair schoon, maar zéér eenvoudig. Nou ja, het was maar voor één nachtje. Who cares?
De derde dag, de woensdag dus, stond de laatste etappe naar Cambrils op het programma. Omdat het niet om grote bedragen ging, hebben we maar weer voor de beste route gekozen, ook al zaten daar tolwegen in. Ook nu deed onze wegwijzer zijn werk prima en zijn we zelfs op miraculeuze wijze door een Noordspaanse stad geleid. Hoewel het ook deze dag helaas wat regenachtig was – hetgeen afbreuk deed aan de uitzichten tijdens onze Pyreneeën rit tot boven de 1400 m – ging alles verder prima en kwamen we mooi op tijd – om ongeveer 15.00 u – op de camping aan. We zagen meteen onze kennissen Ria en Nico uit Paterswolde – die we in Portugal hebben leren kennen – en met een paar aanwijzingen van hen, konden we een mooie plaats bezetten. Het is heerlijk ruim op de camping en we zitten dus niet op elkaars lip. Iedereen neemt zo’n beetje 2 à 3 plaatsen in beslag.
Ja, daar staan we dan. We waren echter nog niet van de regen af. Meteen de eerste nacht hebben we een fikse donderbui van vele uren gehad en de camping kwam aardig blank te staan, inclusief het gedeelte onder onze luifel, dat behoorlijk sopte. Gelukkig trok alles vlot weg en viel het allemaal wel mee. Velen van jullie hebben wel hun zorgen geuit over de vele regen aan de Spaanse oostkust. Ik kan iedereen geruststellen. De meeste regen is veel zuidelijker gevallen. Hier waren verder geen problemen. Het heeft weinig geregend nadien, al was het wel bewolkt. De temperatuur was echter steeds goed: eigenlijk benauwd, want de luchtvochtigheid lijkt mij hoog. ’s Nachts kwam de temperatuur nauwelijks onder de 20 gr uit, hetgeen “plakkerig” is te noemen. Overdag ruim 21 en in de caravan is het steeds warmer dan 25 gr, al hebben we tot zeer laat de deur open.
De camping ligt op zo’n 500 m van het strand. Het is er ronduit aangenaam. We hebben nog geen teen in het zeewater gehad, maar er zijn nog steeds mensen, die een duik nemen.
Langs het strand loopt een kilometerslang fietspad, dat overgaat in Salou. Alleen een bord geeft aan, dat je in een andere plaats komt. Het fietspad is fraai. We hebben het nog niet helemaal “gedaan” , maar dat zal er binnenkort natuurlijk wel van komen.
We zijn nog bezig om de plaats te verkennen en iedere dag vinden we nieuwe dingen. Vandaag heb ik uitgevonden, waar ik kan internetten en een USB-stick kan aansluiten om briefjes te versturen. Vanavond hoop ik jullie deze brief dan ook te sturen. Asjehemkrijgtishetgelukt.
De camping is dus prima. Wel moeten we voor lief nemen, dat er veel katten zijn. Een crazy Engels echtpaar voert ze zelfs en binnen 2 uur na aankomst had ik al ruzie met ze over het loslopen van Nicky. Eerst had ik niet door, dat ze deze katten vertroetelden, maar dat duurde natuurlijk niet zo lang. Enfin, ik wil ook geen gedonder, dus Nicky zit nu aan de lijn. Wel heb ik inmiddels in de catshit getrapt, evenals een Nederlandse buurvrouw. Wij haten dus allebei katten. Wel gaan wij binnenkort met hen bridgen. Hij biedt met een papiertje. Nou, wat kan het schelen, als het maar gezellig is. Dat zal wel lukken met deze Brabanders, die we al met Ria en Nico op de borrel hebben gehad. Ik ga nog eens praten met de camping-eigenaar over de katten.
Op de camping is altijd wat te doen. In het najaar worden de bomen, die ’s zomers een heerlijke schaduw geven, gesnoeid. Volgens de Brabanders zijn het moerbeien. In blad ziet het er zó uit:
en gesnoeid vanaf bijna dezelfde plaats zó:
En dan nu nog de rubriek Goedkope Oplossingen voor Dure Dingen:
Hoewel men het in Spanje beter voor elkaar heeft, dan in Portugal, wordt er toch nog wel eens geïmproviseerd. Op woensdag wordt de markt gehouden en dan moeten de kramen natuurlijk van stroom worden voorzien. Daarvoor heeft de gemeente over zo’n kilometer lengte de volgende oplossing bedacht:
Rechtsboven dus het tappunt: aan de boom. De voedingskabels worden door de boomkruinen geleid!
Nou, tot zover dan maar weer. Vandaag is de zon - naar het mij voorkomt - definitief doorgebroken. Iedereen zegt, dat het deze week verder zonnig weer zal zijn. Mijn binnen-en-buiten-temperatuurmeetstation geeft onder de caravan nu aan 23,3 gr en in de caravan met deur, luik en raam open 26,3. Het devies is dus voorlopig: Festina lente. Wie niet weet, wat dit betekent, moet maar even googelen.
Veel liefs en groeten van Hens en
Ties.
