Monte Gordo, 22 februari 2009
Lieve en beste allemaal,
Vorige week zondag zijn Peter en Paula ook in Monte Gordo gearriveerd. We hebben hen die dag uitgenodigd voor het avondeten. Uit ervaring weten wij, dat dat prettig is, want zo’n dag van aankomst is toch al hectisch, omdat je van alles moet regelen voor je standplaats en de inrichting daarvan. Bovendien is het natuurlijk heel gezellig. Hoewel de avonden hier nog fris zijn, was het met het kacheltje in de voortent toch behaaglijk. In hoeverre de inwendige brandstof hier mede een bijdrage aan heeft geleverd, is vooralsnog niet te meten.
Nog even gezellig natafelen.
Lieflijk voorjaar
We hebben de indruk, dat het voorjaar iets later is dan vorig jaar. Dat komt dan door de veel koudere winter. Als jullie het koud hebben, is het hier ook relatief koud. Maar nu is het dan zover, dat bomen, struiken en planten beginnen te bloeien. Per dag wordt het kleuriger in de heuvels van het achterland. Overigens is het de afgelopen twee weken hier prima weer geweest. Het zonnetje is er steeds goed bij en dat maakt het buiten zeer aangenaam en bij activiteiten, zoals het maken van wandelingen, is het zelfs al weer warm te noemen. 
Een bloeiend amandelboompje.
Gevaar op de camping
Een mooi klimaat brengt ook weer onbekende gevaren met zich mee. Daarvan is niet ieder zich altijd bewust. Bekend zijn de verhalen van de last-minute reizigers, die verzuimen voorzorgmaatregelen te nemen tegen bijvoorbeeld zoiets eenvoudigs als malaria.
Hier levert de processierups een gevaar op. Je kunt hun nesten vinden in de boomtoppen. Op onderstaande foto in het midden. Het lijkt wel een heel grote ingepopte rups. Op een gegeven moment verlaten de rupsen het nest en vallen ze op de grond. Als ze bedreigd worden kunnen ze gif in het rond spuiten, waar je beter niet mee in aanraking kunt komen. Je krijgt er verschrikkelijke uitslag van en moet dus direct naar de dokter. Ook het inademen van de haartjes is zeer gevaarlijk. Ik hoorde ook van een hond, die aan de rupsen had gelikt en daarvan zo gewond was geraakt, dat hij zijn tong moest missen. De campingeigenaar laat zo nu en dan de nesten verwijderen of ze worden geheel doodgespoten. Belangrijk is dus afstand bewaren en je ervan vergewissen, dat er zich geen nesten boven je caravan, tent of zitplaats bevinden.
Nest van de processierups.
En als ze op de grond zijn gevallen, kun je zoiets vinden.
Rupsenprocessie.
Dat het de afgelopen winter veel heeft geregend is in het landschap nog wel te zien, al is het op veel plaatsen al weer kurkdroog. Maar in de heuvels is het op de lage plaatsen nog vaak nat. Niet overal kan het water wegkomen en soms moet je dan met veel gevoel voor evenwicht droge voeten bewaren door over een paar neergelegde stenen te balanceren.
Rechtop blijven en niet uitglijden.
De dood van een Agave is te vergelijken met die van het mannetje van de Zwarte Weduwe (en dan bedoel ik niet Gretta Duisenberg): je mag één keer vlammen en dan is het gebeurd.
(A)gave dood (!)?, maar nog niet omgevallen. Die op de voorgrond zijn nog niet zover.
Zwarte Weduwe (Brrrrrrrrrrrrrrr………!!!!!!). (Internetfoto).
Portugal is natuurlijk een land, dat het van het toerisme moet hebben. Op één van de vele vrije camperkampeerplaatsen zag ik deze ondernemer met zijn waren venten. In Nederland is het gewoon het IJsboerke.
Op onze wandelingen is het vaak uitkijken met andere honden. Zo langs het strand valt het meestal wel mee, maar in het achterland zijn er bij de afgelegen huizen en boerderijen veel honden en vaak lopen ze nog los ook. Deze honden kunnen zeer agressief zijn jegens Nicky. Gelukkig werkt de truc met de steen nog steeds goed. Zelfs als je doet, alsof je een steen van de grond opraapt en deze dreigt te gooien in de richting van de honden, is dit vaak genoeg om ze afstand te laten bewaren.
Maar zelfs door kleine hondjes wordt Nicky belaagd. Dit Chihuahua-mannetje meent nog stimulerende geuren te ruiken bij ons hondje. Merkwaardig, want Nicky is ontdaan van baarmoeder en eierstokken. En goed ook, want ze is nooit meer loops geweest.
Bij deze hondjes lijkt ze wel groot, maar bij de kwal op het volgende plaatje is onze Nicky een klein hondje. En ze weegt toch zo’n 11 kg.
Kwalletje.
De zomer nadert weer. Ook hier moeten de strandondernemers na de winter hun zaakjes weer oplappen en in orde brengen. De spulletjes krijgen dus weer een fris verfje. En zoals overal, heb je ook hier uitvoerders en opzichters.
Ik ken nu iemand, die gemakkelijk tot zijn 70e kan “werken”, alvorens hij gepensioneerd moet worden.
Carnavalsoptocht in Loulé.
Vanmiddag was de eerste van drie carnavalsoptochten in Loulé, iets ten Noorden van Faro. Deze optocht werd aangekondigd als één van de mooiste van Portugal en voor ons dus een reden om er een kijkje te nemen.
Het parcours van de optocht besloeg een gebied van ongeveer de hele Nieuwestad in Leeuwarden, waarbij aan de ene kant werd heen-, en aan de nadere kant werd teruggereden en gelopen, maar dan zonder water er tussenin (om maar volledig te zijn). Het gebied is geheel afgezet en aan het gezicht onttrokken door schuttingen. Je moest een kaartje kopen, om er binnenin te kunnen kijken. Kosten: € 2,-- p/p. We vroegen Peter en Paula mee.
We waren mooi op tijd en dus kon er nog even gewinkeld worden. Natuurlijk werd er gezocht naar passende attributen voor deze gelegenheid. Dat lukte de dames uitstekend. Kijk maar:
Ken’t skele, juh, at ’t haar maar goet sit!
Om de optocht in goede banen te leiden, was er een grote groep officials in touw. De mensen waren zeer herkenbaar aan hun uniforme aankleding. Hierbij een afbeelding van iemand, die het feesten (en beesten) pas een paar uren later in zijn agenda heeft staan:
Goed toezicht is uiteraard zeer belangrijk en ook voor de brandveiligheid wordt gezorgd. De wagens zelf zijn voor een groot deel uit papierproducten opgebouwd en als er iets misgaat, moet je er dus snel bij zijn. De bombardiers zijn dan ook paraat:
Hieronder dan nog een paar sfeerplaatjes uit de optocht:
De “dame” met het blauwe topje, is dus een man.
Dus de groeten uit de Algarve en Loulé in het bijzonder. Wij blijven hier nog even!
Tot de volgende week maar weer. Veel liefs en groeten,
Mede namens Hens,
Ties
Monte Gordo, 15 februari 2009
Lieve en beste allemaal,
Ondanks de nog frisse nachten – de temperatuur zakt nog tot onder de 7 graden C – is het weer de afgelopen week sterk verbeterd. Overdag worden temperaturen tot ongeveer 18 graden bereikt en met het zonnetje erbij is dat beslist aangenaam. Op het strand liggen de mensen al weer in de zon te bakken. Maar ’s avonds, als de zon ondergaat, daalt de temperatuur snel en aan het einde van menige avond zetten we het elektrische kacheltje nog even aan om het behaaglijk warm te hebben in de caravan. Gelukkig is het ook droog en dat blijft voorlopig ook nog even zo, als we de voorspellingen op www.zoover.nl tenminste mogen geloven.
Hij kan weer aan……. de korte broek! Wat, te lang? Nou doe, ik ben Frans Derks of Ignaas van Swieten niet!
Met het mooie weer komen er vogels van diverse pluimage weer uit allerlei hoeken en gaten te voorschijn. Behalve de meeuwen zagen we wel een heel bijzondere vogel verschijnen.
Bromvogel.
Ook in het duingebied tussen Monte Gordo en Vila Real worden weer vele vogel(tjes) verwacht en de “woningbouwvereniging” heeft zich reeds op deze invasie voorbereid.
Ik ken straten, waar de postbode meer moeite moet doen om het juiste adres te vinden.
De camping loopt steeds voller. Eigenlijk zijn wij op een goed tijdstip aangekomen om nog een mooi plaatsje te kunnen vinden. Zeker als je geen moover hebt, is het moeilijk om in deze zandbak nog een goede plaats te vinden. Maar ook buiten de camping valt het op hoeveel trekkers er zijn. Er zijn heel veel plaatsen, waar je campers ziet staan. En ook het aantal campers lijkt ieder jaar toe te nemen. Sommige eigenaren vinden het nodig om op hun voertuig aan te geven, wat hen naar deze of andere contreien heeft gedreven. Toen we drie jaar geleden in Noorwegen waren bij het mooie Geiranger, zagen we een Duitse camper met vertaald het opschrift:”Wij verbrassen de erfenis van onze kinderen”. Het is voor hen te hopen, dat deze mensen aan het eind van hun kapitaal niet nog een paar jaren leven over hebben, want ik vraag mij wel af, hoe hun kinderen dan met hun dan behoeftige ouders om zouden gaan.
Charmanter vind ik het volgende Duitse opschrift:
Ook prima is natuurlijk de volgende kort-maar-krachtige groet.
En deze Duitsers komen pas weer thuis, als ze tot op het bot versleten zijn.
Er worden in de Algarve vaak markten gehouden. Het is een aangenaam tijdverdrijf om daar even rond te kijken. Zaterdag was er markt in Castro Marim, zo’n 6 km van hier. Het was er gezellig druk. Bij één stand stond aangegeven, dat het verboden was te fotograferen. Nou, dat is een uitdaging natuurlijk. Eens goed gekeken, wat er in de aanbieding was. Onder andere een hele tafel vol met kruiden, die in doosjes verpakt waren. Per doosje stond aangegeven tegen welke kwaal de kruiden helpen. Je kent de onderwerpen wel: cholesterol, prostaatklachten, impotentie, doorbloeding, nervositeit, ongesteldheid, etc. Je moet erin geloven, dus. Toch maar even een foto gemaakt van deze tafel. De marktkoopman – een klein mannetje overigens – kwam op mij af en begon mij en mijn fototoestel te stompen: of ik niet gezien had, dat fotograferen niet op prijs werd gesteld. Omdat ik dat stompen niet op prijs stelde, dreigde ik terug te stompen.
Hij ging toen schielijk naar zijn auto om iets te pakken. Nou, daar wacht ik niet op, want je weet nooit wat een kwaaie Portugees doet. Dus: doorlopen, Hens! Even later zagen we hem met een ijzeren staaf in zijn handen staan. Gelukkig kwam hij verder niet achter ons aan. Aan echte ellende heb je niets! Maar met de foto kan ik laten zien, wat voor wondermiddelen deze man in de aanbieding heeft. Je moet dan echter wel digitaal inzoomen om alle etiketjes goed te kunnen bekijken en dat lukt niet in deze brief.
Er is veel kleding te koop op de markt en dus ook schoeisel. Hierbij dan ook een gratis advies voor mevrouw Kamsma voor een passend hoedje.
Adidas-hoedje.
Donuts: € 1,--.
Onderstaand bootje hebben we al eerder gezien, maar nu is de aankleding van deze rotonde af. De naam van de boot: Deus Me Proteja – God beschermt me. Nou, dat mag ook wel, want met deze bootjes gaan de vissers van Monte Gordo dus elke dag, als het weer geschikt lijkt, de oceaan op. Op zich zijn ze erg zeewaardig, maar als het weer omslaat, zijn het natuurlijk toch notendopjes. Zelf heb ik eens op het IJsselmeer met mijn Waarscheepje 600 SV een weersomslag meegemaakt bij volstrekt heldere hemel van windkracht 3 à 4 naar 7. Binnen de kortste keren stonden de schuimkoppen – daar zijn ze weer – op het water. Dan is het maar goed, dat Deus Me Proteja. Overigens ben ik van mening, dat enige vakkundige eigen inbreng hierbij ook geen kwaad kan.
Religieus zijn ze hier overigens bijzonder. Dat houdt niet in, zoals in Calvinistische landen, dat het hier ’s zondags een dooie boel is. Je kunt hier op zondag gewoon naar de supermarkt en ’s morgens is er vers brood.
Neen, de religie wordt hier meer in symbolen beleefd. Veel huizen hebben een religieus ornament. Onderstaande foto toont een “tableau” boven een voordeur van de S.(agrada) Familia. Baat het niet, het staat toch mooi.
Vandaag zullen Peter en Paula arriveren. Het is al zo’n beetje traditie, dat we op de dag van aankomst bij elkaar de avondmaaltijd gebruiken. Wij zijn dus de gastheer en zien uit naar hun komst.
Tot zover maar weer. Veel groeten, mede namens Hens, vanuit het voorjaar in de Algarve.
Ties
Monte Gordo, 8 februari 2009
Lieve en beste allemaal,
Het is 11 uur zondagmorgen en Sven Kramer zal straks proberen om voor de derde keer in successie wereldkampioen allround te worden. Dat volg ik natuurlijk, want een mooie wedstrijd is nooit weg. Aan de andere kant is het wel zo, dat vanaf vandaag het weer sterk lijkt te verbeteren en we er dus op uit zouden moeten gaan, maar ik prefereer vandaag de buis. Zo mooi is het trouwens nou ook weer niet, want het is nog flink fris. Volgens mijn min/max-buiten/binnen temperatuurstation was het vannacht minimaal nog 6,2o C. En nu is het buiten, op de chassisbalk aan de noordzijde onder de caravan, 12,6 o C. Niet echt warm dus, maar aangezien de zon schijnt is het uit de wind toch lekker en in de voortent heerst nu gewoon een fijne kamertemperatuur. De barometer staat op 1024 hPa en dat is een mooie hogedrukwaarde. Op zoover.nl zijn de vooruitzichten ook prima, al wordt het niet echt warm de komende tijd. Mijn vuistregel, dat het hier 10 graden warmer is dan in Nederland, komt tot nu toe weer goed uit.
Zondagmorgen, 8 februari 2009 om 11.30 uur.
De vooruitzichten zijn dus goed, maar na de storm van de vorige vroege zondagochtend is het weer de afgelopen week aan de zeer matige, zo niet slechte kant geweest. Het was koud, bewolkt en regenachtig en er stond vaak een behoorlijk krachtige wind. Zeer in tegenstelling tot het vorige jaar hebben we hier al diverse malen het kacheltje erbij gehaald, vooral ’s avonds. Gelukkig is het wel vaak gelukt om nog een mooie (strand-)wandeling te maken.
Weerbeeld week 6.
Opklarinkje in week 6.
Bij de felle opklaringen zag het er meteen anders uit. Het weer was echter niet geschikt om in het achterland te gaan wandelen. Daarvoor was het veel te onbestendig. Zelfs nu hebben we wel een paar buien moeten trotseren.
De meeuwen vertrouwen het ook nog niet helemaal en houden zich gedeisd.
Deze kokkelvisser waagt ook nog een kansje. Maar gelet op de nog onrustige zee, gaat hij niet verder dan kniediep in het water.
Ook hier zingen de “Skuumkopp’n” (een shantykoor).
Paula is gelukkig weer herstellende van een venijnige griep en Peter en Paula zijn van plan om halverwege de komende week met hun nieuwe caravan te vertrekken naar Monte Gordo. Een heel goede reis gewenst en wij zien uit naar jullie aankomst!
De Portugezen proberen hun land (en zeker de toeristische gebieden) op te knappen en een mooi aanzien te geven. Dat moet je waarderen. Hun inzichten zijn echter niet altijd up-to-date en soms zelfs dom te noemen. Zo stonden er vorig jaar in het duingebied tussen Monte Gordo en Vila Real wegwijzers, waarvan de bordjes echter nog blanco waren. Deze bordjes werden dus beschreven met teksten als: “Moddergat 2677 km”, enzovoorts. Daar is nu wat aan gedaan. Om één of andere reden wijzen de bordjes echter allemaal dezelfde kant op. Dat is natuurlijk niet zo fraai. Grappig is dan om te zien, dat op de bordjes nog pijlen zijn gezet om de goede richting aan te geven. Ja, wat anders. Bij mij komt het echter knullig over.
Wat telt er: bordjes of pijltjes? (V.R. Sto. Antonio = Vila Real).
Verder is/wordt de weg tussen Monte Gordo en Vila Real en ook de westelijke toegangsweg van Vila Real opgeknapt en verfraaid. Prima hoor, mooi nieuw asfalt, een mooi halfverhard voetpad en daartussenin een groenstrook met boompjes en plantjes. Maar de indeling van de rijbaan is idioot. De fietsstrook ligt een paar centimeter hoger dan de hoofdrijbaan en is daarvan gescheiden door een halfronde betonnen rand. Als je dus per ongeluk op de hoofdrijbaan komt als fietser en je wilt weer snel terug naar je fietsstrook, dan loop je het risico – zeker bij nat
weer – dat je voorwiel slipt op die rand en dat je onderuit gaat.
Link fietspad!
Nou, tot zover maar weer voor vandaag. Hopelijk gaat het jullie allemaal verder goed.
Veel groeten, mede namens Hens,
Ties
Monte Gordo, 1 februari 2009
Lieve en beste allemaal,
Zoals jullie zien, hebben we onze voorjaarsbestemming weer bereikt. Van de winter zijn we weer in de lente beland, al moet ik zeggen, dat het wel een beetje meer lente van me had mogen zijn, dan nu het geval is. Maar daarover meer. Laten we gewoon bij het begin beginnen en dat is natuurlijk de reis.
DE REIS.
Geheel volgens planning zijn we op zaterdag, 24 januari om 08.00 uur vertrokken om onze wintercamping ten oosten van Parijs - voor de kenners: in Montjay la Tour – te halen.
Welnu, dat ging gewoon allemaal prima. Droog weer onderweg. ’s Nachts een beetje vorst, dus mocht het kacheltje blijven branden. De volgende dag zijn we naar Bordeaux gereden. Omdat in die regio de vorige dag een zware storm had gewoed en er berichten waren, dat miljoenen mensen zonder stroom zaten, waren we er toch een beetje ongerust over, of de camping nog wel functioneerde. Nou, dat was gelukkig geen enkel probleem.
Op maandag naar Valladolid vertrokken. Dat ging op zich verder prima. Ten zuiden van Bordeaux waren de gevolgen van de orkaan (windsnelheden van 200 km/u!!) duidelijk zichtbaar. De omgewaaide bomen lagen tot aan de rijbaan, dat wil zeggen, de afgezaagde stukken. Ze lagen oorspronkelijk op de rijbanen en dat was dan ook de reden, dat de weg eerder afgesloten was geweest. Richting Spanje werd het weer wat grimmiger en na San Sebastian begon het te sneeuwen. Eerst natte sneeuw, maar richting Burgos bleef de sneeuw zelfs liggen. Dat leverde het volgende plaatje op:
We reden daar dus gewoon in konvooi met een gangetje van 60 km/u. Bij Burgos was de sneeuw weer gedooid en konden we weer gewoon rijden. Al met al waren we toch mooi op tijd en dachten we nog even in het zonnetje te kunnen zitten. Helaas………., toen de caravan op zijn plaats stond, zag ik, dat de rechter band half leeg was. Leuk hoor, nooit wat gehad met de banden, net nieuwe banden erom en dan dit. Gelukkig waren we mooi op tijd op de camping en ik als de gesmeerde bliksem de band eraf gehaald en naar de dichtstbijzijnde garage gereden, mij aangewezen door de campingbaas.
Zo, die is eraf!
In de garage kweet Mano zich voorbeeldig van zijn taak, tenminste, dat hoop ik maar. Op mijn aanwijzing was het lek gauw gevonden. Het bleek veroorzaakt te zijn door een scherp stukje porselein. Dat heb je met die half verharde parkeerplaatsen.
Die Spaanse monteurs houden ook van vrouwen en mijn blik viel in de garage op onderstaande foto. Ik had me altijd al afgevraagd, wat Marianne Thieme deed, voordat ze beroemd werd en nu weet ik het………, denk ik. Of niet dan??
(Toch reuze handig, die fotograferende mobieltjes.)
Enfin, de volgende dag konden we weer gewoon verder reizen en Sevilla werd zonder problemen bereikt. Helaas was het er veel kouder, dan vorig jaar, maar de kachel hoefde er niet aan. We hadden “het voorjaar” bereikt en daar is het ons om te doen bij het verblijf in Portugal.
Na Sevilla is het nog een kleine twee uren naar Monte Gordo. Als we om 9 uur vertrekken, zijn we er dus om 11 uur zou je zo zeggen, maar door het tijdsverschil is het dan 10 uur. Na al dat gerij door de sneeuw, zat de caravan (en ook de auto) behoorlijk onder het zout. Nou ja, na een rit van 2600 km is hij so wie so wel aan een wasbeurtje toe. Dat doen we dan meteen even in Vila Real, 3 km vóór Monte Gordo bij een wasserette.. Voor 3 keer 50 ct heb je genoeg water en shampoo om de klus te klaren.
De hogedrukspuit in de aanslag. Kom maar op met dat muntje!
Op de camping is het altijd een hele toer om een goede plek te vinden. De mooiste plaatsen zijn al in oktober ingenomen door de echte overwinteraars. Gelukkig vonden we vlak achter de watertoren een goede plek, waar ik de caravan zo vanaf de weg in kon rijden en straks bij vertrek ook weer eruit. Mijn aangedreven voorwielen hoeven hierbij niet van de weg af. Dat laatste is van groot belang, want de camping ligt in de duinen en het rijdt niet zo goed in duinzand en al helemaal niet met een caravan achter de auto. Soms zakken de voertuigen helemaal weg in het zand. De wielen van onze caravan zijn toch nog zo’n 10 cm weggezakt bij het inrijden.
HET WEER.
We moeten nog even wachten op goed weer. De mensen, die al vele jaren hier komen, klagen steen en been over het weer. Het is veel te koud en veel te nat. Inderdaad is het koud. Toch hebben we al weer een paar mooie wandelingen gemaakt, eerst nog niet heel ver, maar elke dag een nieuwe uitdaging. Als de zon schijnt, loop ik in T-shirt. Dan blijf ik wel warm. Overigens zit ik nu in de voortent deze brief te maken en de kachel hebben we hier ook niet nodig. Zo slecht is het dus ook weer niet. Maar jullie hebben nu het hogedrukgebied en dat betekent, dat wij hier de depressies hebben. De afgelopen nacht en vandaag en morgen ook nog blijven wij onder de invloed van een zeer diep lagedrukgebied. Voor de afgelopen nacht was een storm van orkaankracht voorspeld. Nou, ik weet niet, wat het precies is geworden, maar het ging er om toe. Gelukkig zitten we in een bos, want anders was de hele boel over de kop gegaan. Nu was het zaak om de boel goed in de gaten te houden, het tentdoek op spanning houden en slingerende lampen opruimen. De satellietschotel is omgewaaid, maar gelukkig heb ik die alweer aan de praat gekregen. Ook ging het licht uit, maar met behulp van de bewaking heb ik die weer aan de gang gekregen. Omdat ik wel wat verwachtte, ben ik vannacht niet uit de kleren geweest. Gelukkig maar, zodat ik de boel goed kon bijhouden. Hens heeft wel als een roos geslapen. De buren snappen niet, dat ze dat kon bij deze helse omstandigheden.
Vanmorgen heb ik drie emmers water van de bodem van de voortent gesponsd. Dit was overigens voldoende reden om nog even te sleutelen aan de grondzeilen en de tentflappen. Hopelijk heb ik dat nu zo gedaan, dat het verder droog blijft in de voortent.
Duinen bij Monte Gordo.
Het zijn toch weer fantastische uitzichten rond het strand. Als je gaat wandelen, is het verstandig om op het tij te letten. Wandelen kun je het beste bij laag water doen, omdat je dan op een harde bodem kunt lopen. Bij hoog water komt het water tot aan de duinen en is lopen langs het strand geen pretje.
De meeuwen wisten gistermiddag al, dat er slecht weer aan kwam. Ze zochten het land op.
Genomen vanaf de waterlijn een klein beetje ingezoomd.
De overwinteraars zoeken altijd een gezellige tijdverdrijf op. Hier wordt gebouled.
Natuurlijk wensen wij Paula vanaf deze plaats een voorspoedig herstel van de griepaanval. Is de nieuwe caravan al in aantocht en kunnen we jullie hier nog begroeten? Wel beter weer meenemen, dan wij hebben gedaan, hoor!
Het wordt hier nu ook moeilijk om de rubriek “goedkope oplossingen voor dure dingen” te vullen. Als ik er één zie, zal ik zeker niet nalaten dat met jullie te delen. Maar nu al weer een “charmante oplossing” gevonden. De Portugezen leren kennelijk van de Spanjaarden en deze rotonde wordt alleraardigst aangekleed met een opgelegd vissersbootje. De witte “golven” completeren het geheel.
Dit was weer het eerste briefje. Ik zal proberen er elke week eentje te sturen. Reacties of anderszins berichten over jullie wel en wee stellen wij ook op prijs.
Mede namens Hens veel liefs en groeten,
Ties
