Lieve en beste allemaal,
Dit is de tweede en laatste brief uit Ste Marie-Plage. Hoewel het hier in principe goed toeven is, was het weer de laatste week toch wel zodanig slecht, dat we het wat zuidelijker gaan opzoeken. Na de regen van dinsdag en donderdag kwam er een zeer frisse stormachtige wind uit het Noorden, die nu al vier dagen aanhoudt. Morgen vertrekken we naar Cambrils, slechts een ruime 300 km zuidelijker, maar met een veel betere prognose op weer.nl dan hier.
Aanvankelijk hadden we een camping in Peñiscola - zeg maar het Spaanse Sexbierum – uitgezocht, maar via via hoorden we, dat de camping zeer kleine plaatsen heeft en overvol is. Omdat we het prettig vinden wat ruimte om ons heen te hebben en dit in dit jaargetijde op de meeste campings ook mogelijk is, hebben we de plannen gewijzigd en gaan we naar Cambrils. Wel naar een andere camping, dan waar we twee jaar geleden hebben gestaan, omdat die sindsdien sterk in kwaliteit achteruit is gegaan. De camping in Cambrils kennen we wel - al hebben we er niet gestaan - en we horen er ook goede geluiden over.
Een week geleden bezochten we op instigatie van en met onze kennissen Jan en Mienke uit Wanssum het kunstenaarsstadje Collioure aan de Côte Vermeille. Het is er inderdaad behoorlijk goed toeven. We hebben er de nodige tijd doorgebracht, mooie foto’s gemaakt en heerlijk gegeten. In tegenstelling tot de stadjes Port-Vendres en Banyuls sur Mer, waar weinig meer valt te bekijken dan de overigens heel sfeervolle waterkant, is het in Collioure ook heerlijk wandelen in de straatjes achter die façade en daar zie je ook steeds andere leuke dingen. In Collioure komen we zeker steeds terug, als we in de buurt zijn.
Collioure.
Collioure.
In Collioure een kunstzinnige klop op de deur.
Wat een mooie regenpijp! Maar het is wel echt Frans om aan het pijpje ernaast niets te doen (nou ja, wel roze geverfd dus ….).
Waarover spraken zij ……
…………….. en zij? (foto van Jan).
Ach, we zijn het al weer bijna vergeten, maar vorige week dinsdag zag het er erg nat uit op de camping. Zoals ik al schreef, stapten vele kampeerders ’s ochtends zo maar enkeldiep in de plomp. De onderstaande foto’s geven een beeld:
Het jaar is al weer aardig op weg naar de winter, ook in de Roussillon. Vele campings sluiten hier al en de strandtenten worden weer opgeruimd. Je denkt met een trekkertje eventjes een caravannetje van het strand te slepen. Maar ja, dan graven de wielen zich in ………….
Zoals al aangekondigd, hebben we zaterdag Perpignan bezocht en ook daar – net als in Lyon – zagen we weer de “witte” fietsen.
We kennen allemaal wel het verschijnsel sportwinkel, maar zomaar een winkel, die zich “Rugby shop” noemt, dat is toch wel weer uitzonderlijk en het geeft de betekenis van deze sport aan in Frankrijk.
De verering voor de All Blacks met hun heldhaftige haka uit zich al in dit trottoirbord.
Maar nog veel bijzonderder vind ik toch wel het standbeeld van de (in Frankrijk dan) legendarische rugbyer Jean-Pierre Garuet-Lempirou, bijgenaamd La Garuche. Als je onze camping oprijdt, zie je dit beeld op de eerste rotonde.
Dat maakt nieuwsgierig en ik heb nog een foto van de man zelf gevonden:
Zijn verdere specificaties zijn:
Full name Jean-Pierre Garuet-Lempirou
Born June 15, 1953, Lourdes
Current age 57 years 104 days
Major teams France, France XV
Position Prop
Height 5 ft 10 in
Weight 232 lb
Voorwaar een stevige knaap, die je dus op het rugbyveld beter niet tegen kunt komen.
We hadden ons bezoek aan Perpignan op zaterdag gepland, omdat er die dag zogenaamde Middeleeuwse festiviteiten zouden zijn. Vol verwachting hadden we ons dan ook opgesteld op la Place de la Republique om een Middeleeuws treffen te aanschouwen. Nou ja, bij nader inzien was het dus echt een Middeleeuws stelletje ongeregeld.
Omdat ik vroeger al genoeg padvindertje heb gespeeld om dit echt interessant te vinden, hebben we onze plannen maar aangepast en hebben we het Paleis van de Koning van Majorca bezichtigd. Dat was best aardig en maakte het bezoek aan Perpignan meer dan goed.
Het paleis.
Uitzicht over Perpignan vanaf de toren van het paleis.
Niet ver van hier ligt de plaats St. Laurant. Afgelopen zondag zijn we er geweest om de markt te bezoeken, die er regelmatig wordt gehouden. Gelukkig gaat hier – en ook in Spanje en Portugal – op zondag het openbare leven gewoon door. De winkels maken dankbaar gebruik van de markt en integreren er als het ware in. Hélène is dus een gewiekste zakenvrouw met een goed onderhouden tuintje.
Zoek de fotograaf!
Uiteraard denk je dan aan fruit, peren en ja …… je komt op de Poire Belle Hélène:
Die ziet er zo uit:
Maar ook denk je aan Doe Maar met het liedje Belle Hélène:
Doe Maar
belle hélène
Het is dus toch zover gekomenDat jij hier naast me ligt
En in de schemer van de ochtend
Kijk ik naar je gezicht
Je bent dezelfde maar toch anders
Zo heb ik jou nog nooit gezien
Je bent ineens geen kind meer
Maar zo mooi en minstens zeventien
Oe belle Hélène
Hélène ma belle
Oe belle Hélène
Hélène ma belle
Ik weet niet of het goed of slecht is
Dat ik met je vrijen wou
En wat een ander ook mag zeggen
Ik vond het fijn bij jou
Zoals je naast me ligt te slapen
Zo heb ik jou nog nooit gezien
Je lijkt ineens geen kind meer
Maar zo mooi en minstens zeventien
Oe belle Hélène
Hélène ma belle
Oe belle Hélène
Hélène ma belle.
Maar goed, uiteindelijk zoek je toch de echte Cultuur, nietwaar, en kom je op de Operette Die Schöne Helena van Franz Lehár:
De geschiedenis speelt zich af in Nauplia, vóór de Trojaanse oorlog. Prins Paris mag van de godin Venus de mooiste vrouw op aarde uitzoeken. Vermomd als herder komt hij in Sparta aan, waar hij meedoet aan een intelligentiewedstrijd waarbij drie raadsels moeten worden opgelost. Paris komt als overwinnaar uit de strijd. Hij vraagt de hogepriester Kalchas ervoor te zorgen dat Menelaos, de koning van Sparta, op de één of andere manier verdwijnt. Diens vrouw Helena is immers zonder twijfel de mooiste vrouw van de wereld. Kalchas zet zijn dondermachine in werking, legt dit uit als een boodschap van Jupiter, die hem meedeelt dat Koning Menelaos een maand op Kreta moet doorbrengen. Als de oude koning vertrokken is droomt Helena dat ze met Paris in liefde is verenigd. Haar droom is echter geen droom maar realiteit.
Beiden worden door de teruggekeerde Menelaos betrapt, Paris moet vluchten. Na deze opwindende gebeurtenissen zoeken allen rust en ontspanning in de badplaats Nauplia. Men is bevreesd voor de wraak van Venus omdat haar beschermeling Paris, is weggejaagd. Er is gelukkig een mogelijkheid tot verzoening: de hogepriester van Venus verschijnt in een gouden galei en zegt dat Venus bevolen heeft dat koningin Helena persoonlijk een offer brengt in de tempel van Cythera. Iedereen, en vooral Menelaos, dringt er bij Helena op aan dat ze zo gauw mogelijk met het schip vertrekt. Zodra het anker is gelicht ontpopt de hogepriester zich als Paris, die Helena meeneemt naar zijn vaderstad Troje. De bedrogen Menelaos kan de wegvarende alleen nog maar naroepen "daar zullen de Trojanen zwaar voor moeten boeten!" En zo is dan de Trojaanse Oorlog ontstaan.
Wie durft zijn dochter nog Hélène of Helena te noemen??
Gedachten, gedachten, maar misschien heb ikzelf toch nog het meeste met La Belle Maria !!
Verder een leuke markt hoor, maar dit vond ik toch de mooiste stal.
Olijven, pesto’s etc.
Uiteindelijk nog meer cultuur, na de culinaire en muzikale vondsten nu de beeldende kunst. Dus:
…………………. gelukkig hebben we de beelden nog.
De eerste is een fraaie, rondborstige dame in Perpignan met alles d’erop en d’eran ………
…………… en de tweede is een subtiele waarschuwing voor de argeloze bezoeker van Banyuls sur Mer, dat hier de sharia geldt. Wat de vrouw had misdaan, werd niet vermeld.
Banyuls …..
De volgende brief komt dus uit Spanje, maar hoe of wat en wanneer weet ik ook niet, want het is altijd een verrassing, wat de internetfaciliteiten zijn.
Veel groeten, van ons,
Ties
