Lieve en beste allemaal,
Nou, dat was toch wel even opzienbarend deze week: zomaar een vreemde vrouw voor mijn caravan.
Hens??
Ze zei: “Ik ben Hens en ik ben even naar de kapper geweest.”
Nou, dat heb je dus met die Engelse kapsters, Je denkt, dat je wel een aardig mondje over de grens spreekt, maar helemaal begrijpen doe je ze toch niet. Even wassen? Ja. Even föhnen? Ja. En voor je het weet, zijn al je krullen verdwenen. Gelukkig herkende Hens zichzelf ook niet meer voor de spiegel. Dan twee dagen later toch maar even je haar wassen onder de douche. De krullen zaten er zo weer in. Onze Duitse buurman had haar nog gecomplimenteerd en gezegd, dat ze er wel 10 jaar jonger uitzag. Hij heeft vandaag nog niet gezegd, dat ze er nu weer 10 jaar ouder uitziet! Maar ja, dat vinden die Duitsers leuk, hè, mooi recht ordelijk haar.
We hebben deze week weer een paar prachtige wandelingen gemaakt: één van 14 en één van 7,5 km. Op de laatste vanuit het dorpje Azinhal werden vergezeld door een hond, die zich direct in het dorp al bij ons aansloot. Hij was heel vriendelijk en hield de wat agressieve keffertjes ook op een afstand. Die hadden dus respect voor hem (het was een reu). Ook voor Nicky was hij heel vriendelijk. In het begin van de wandeling zorgde hij er zelfs voor, dat we een afslag namen, die we aanvankelijk over het hoofd hadden gezien. De bewijzering is wel aardig goed namelijk, maar er schort soms toch nog wel wat aan. We hebben een andere keer in een dorpje zelfs behoorlijk moeten zoeken, omdat men de aanwijzingen, die op de muren van de huizen stonden, had overgeschilderd. We kregen toen de indruk, dat de bewoners het misschien niet altijd even prettig vonden, dat er steeds maar vreemde wandelaars door hun rustieke dorpje komen.
Enfin, die hond liep later zelf ook een keer mis, dus het was toch niet de reïncarnatie van de locale berggids. Toen we bij onze auto terugkwamen, ging hij gewoon weer zijn eigen weg.
Een wonderlijke hond was het. Hij liep steeds wat voor ons uit. Als ik een foto wilde maken en ik riep hem even terug, dan kwam hij ook keurig. Je hebt hier trouwens heel veel slimme honden. De honden hier moeten vaak zelf maar hun kostje bij elkaar scharrelen. De mensen zijn ook niet zo vriendelijk voor hen. Veel honden lopen gewoon zonder toezicht los op straat en ze moeten dus ook voor hun eigen veiligheid goed uitkijken. De honden weten hier dus ook goed, hoe ze zich in het verkeer moeten gedragen. Domme honden planten zich hier niet voort.
Vandaag zijn we weer naar de markt geweest. Nu in Tavira, een mooie vissersplaats op zo’n 20 km van Monte Gordo. Deze markten zijn erg gezellig. Er wordt veel kleding aangeboden. Veel dingen kosten € 5,--. Je hoeft niet af te dingen, want daar gaan ze niet op in. Ook niet als je bijvoorbeeld twee artikelen wilt kopen. De kramen zien er hier anders uit, dan in Nederland. Er worden veel doeken gebruikt, zodat je uit de zon kunt lopen en staan. Dat is wel prettig, omdat het nu al erg warm is zo op het midden van de dag.
Er is ook altijd een afdeling eten en drinken. Heel aardig zijn de wat oudere mannetjes, die een biertje drinken en plakjes gedroogde ham (jamon iberico) eten. Deze ham is heel duur en de prijs kan wel tot boven € 100,-- per kilo oplopen. De markt is voor hen ook een verzetje. Zie onderstaande foto’s, die ik vorige week in Castro Marim heb gemaakt.
En dan nu nog een bijdrage uit de rubriek “Goedkope oplossingen voor dure dingen”. Vandaag de parasolvoet: Een oude autoband gevuld met beton. Je moet de buis natuurlijk wel precies in het midden plaatsen.
Nou, tot zover maar weer deze keer. Ik zal proberen volgende week weer zo’n briefje te maken.
Heel veel groeten uit Monte Gordo, natuurlijk ook namens Hens,
Ties
